7. И Лија истапи напред, со своите деца, па се поклонија. Најпосле, Јосиф и Рахила истапија напред и се поклонија.
8. Исав праша: „Зошто ти е сево множество, што го сретнав?” Тој одговори: „За да ја придобијам наклоноста на својот господар.”
9. Исав одговори: „Јас имам доста, брате мој. Нека ти остане тебе, што е твое.”
10. А Јаков рече: „Не! Ако најдов милост во твоите очи, прими дар од мојата рака; зашто мене ми е - бидејќи ме прими љубезно - како да го гледам Божјото лице.
11. Затоа прими го мојот благослов: што ти го донесов; зашто Бог ми подари, па имам сè.” И го наговори, и тој зеде.
12. „Да тргнеме на пат - рече Исав - и јас ќе патувам со тебе.”
13. Но тој му одговори: „Мојот господар знае дека децата се кревки. Освен тоа, треба да се грижам за овците и кравите, што дојат: ако ги терам пребргу само еден ден, сите ќе изумрат.
14. Мојот господар нека оди пред својот слуга, а јас ќе одам полека, според врвежот на добитокот пред мене и според чекорот на децата, додека стигнам при својот господар во Сир.”
15. Исав рече: „Да ти оставам неколку луѓе, од овие што се со мене!” Но тој му одговори: „Зошто е тоа? Јас само нека најдам милост во очите на мојот господар!”
16. Во тој ден, Исав се запати - по својот пат - назад во Сир,