17. Лија имаше слаби очи, а Рахила беше складна и убава на лице.
18. Бидејќи Јаков се вљуби во Рахила, рече: „Ќе ти служам седум години за твојата помлада ќерка Рахила.”
19. Лаван одговори: „Подобро да ти ја дадам тебе, отколку на некој туѓинец. Остани со мене!”
20. Така Јаков служеше, за Рахила, седум години, ама му се видоа, заради љубовта кон неа, како неколку дни.
21. Потоа Јаков му рече на Лавана: „Дај ми ја мојата жена, зашто моето време се исполни, па сакам да влезам при неа.”
22. Лаван ги собра сите луѓе од местото и им даде гозба.
23. Но вечерта ја зеде својата ќерка Лија и неа ја воведе кај Јакова, и тој и пријде.
24. Лаван и ја даде својата слугинка Зелфа на ќерка си Лија за слугинка.
25. Кога бидна утро, а тоа, ете, Лија! Тогаш Јаков му рече на Лавана: „Зошто ми стори така! Зар не ти служев јас за Рахила? Зошто ме измами?”
26. Лаван одговори: „Во нашето место не е обичај помладата да се омажи пред повозрасната.
27. Заврши ја со неа свадбенава седмица, а тогаш ќе ти ја дадам и втората, за уште седум години служба при мене.” Јаков се согласи: ја сврши свадбената седмица.
28. Тогаш Лаван му ја даде и ќерка си Рахила за жена.
29. Лаван и ја даде својата слугинка Вала на ќерка си Рахила за слугинка.
30. Тогаш Јаков и пристапи на Рахила. Ја љубеше Рахила повеќе отколку Лија. И така му служеше на Лавана уште седум години.
31. Господ виде дека Лија не е љубена, па ја направи плодна, додека Рахила остана неротка.
32. Лија зачна и роди син; му го даде името Рувим, а тоа значи, како што протолкува таа: „Господ ја виде мојата неволја и затоа сега мојот маж ќе ме љуби.”
33. Пак зачна и роди син, па изјави: „Господ чу дека не сум љубена, затоа ми го даде и овој, и го нарече Симеон.”
34. Пак зачна и роди син, па изјави: „Сега мојот маж ќе се приврзе кон мене: му родив три сина.” Затоа го нарекоа со името Левиј.
35. А кога зачна уште еднаш и роди син, изјави: „Ќе го фалам Господа овој пат.” Затоа на синот му даде име Јуда. И прекрати да раѓа.