16. Но тој одговори: „Жив ми Господ, Кому Му служам, не примам.” Нееман настојуваше за да прими, ама тој не сакаше.
17. Тогаш Нееман рече: „Добро, кога не сакаш. Но барем дозволи да ми дадат, мене, на твојот слуга, од оваа земја колку што можат да носат две мазги. Зашто твојот слуга нема веќе да им принесува паленици и жртви на други богови освен на Господа.
18. А Господ нека му го прости ова на твојот слуга: кога мојот господар ќе отиде во Римоновиот храм за да се поклони таму, па се потпре врз мојата рака, тогаш и јас ќе се поклонам во храмот Римонов. Господ нека му го прости тој чин на твојот слуга.”
19. А тој му рече: „Оди си во мир.” И се оддалечи Нееман и помина дел од патот.
20. Гиезиј, слугата на Елисеја, на Божјиот човек, помисли: „Мојот господар го поштеди Неемана, Арамеецот, и не прими ништо од она што му понуди. Жив ми Господ, ќе потрчам по него и ќе земам нешто од него.”
21. И Гиезиј побрза по Неемана. Кога Нееман го виде дека трча по него, му скочи од својата кола во пресрет и го праша: „Дали е сè добро?”
22. Тој одговори: „Добро е. Мојот господар ме праќа да ти речам: ‘Токму стигнаа два младци од Ефремовата Гора, двајца од пророчките синови. Дај за нив, те молам, талант сребро и две облеки.’”
23. Нееман рече: „Земи, те молам, два таланта!” И настојуваше да земе. И врза два таланта сребро во две ќесиња, и две облеки, и им ги предаде на двајца свои слуги за да ги носат пред него.
24. Кога Гиезиј стигна до Офел, ги зеде од нивните раце и ги скри во куќата. Потоа ги пушти луѓето, и тие си отидоа.