19. Ама кога тие - момчињата на покраинските управители - излегоа од градот, по нив следеше другата војска,
20. и секој удри на својот противник. Арамејците бегаа, а Израелците ги гонеа. Вен-Адад, арамејскиот цар, се спаси на коњ со некои коњаници.
21. Тогаш излезе израелскиот цар; ги заплени коњите и колите, и им нанесе на Арамејците тежок пораз.
22. Тогаш пророкот му пристапи на израелскиот цар и му рече: „Ајде! Охрабри се и размисли добро што треба да правиш, зашто догодина арамејскиот цар ќе нападне на тебе.”
23. Слугите го советуваа арамејскиот цар: „Нивните богови се богови на горите, и затоа беа појаки од нас.
24. И така, да направиме вака: мавни ги овие цареви, и постави ги војводите на нивното место.
25. Потоа собери си голема војска колку што беше онаа што ја изгуби, толку коњи и толку коли. Тогаш ќе се биеме со нив во рамница, и бездруго ќе надвладееме.” Тој ги послуша и направи така.
26. Кога помина годината Вен-Адад ги крена Арамејците и тргна против Афек, за да војува со Израел.