4. А кога седумте громови проговорија со своите гласови, сакав да пишувам; тогаш чув глас од небото, што зборуваше: „Запечати го тоа, што го рекоа седумте громови, и не пишувај го!”
5. И ангелот, кого го видов да стои на морето и на земјата, ја крена својата десница кон небото
6. и се заколна во Оној, Кој живее во вечни векови; Кој го создаде небото и што е во него, и земјата и што е на неа, и морето и што е во него: дека не ќе има веќе време;