1. А кога Исус ги заврши сите тие беседи, им рече на Своите ученици:
2. ”Знаете дека Пасхата е по два дни, и ќе Го предадат Човечкиот Син, за да Го распнат.”
3. Тогаш големите свештеници и народните старешини се собраа во дворот на првосвештеникот, кој се викаше Кајафа,
4. и се договорија да Го фатат Исуса на измама и да Го убијат.
5. Но велеа: „Не на празникот, за да не се побуни народот.”
6. А кога Исус беше во Витанија, во куќата на лепрозниот Симон,
7. Му се приближи жена, со сад од алавастер со скапоцено миро, па го излеа врз Неговата глава, додека беше прилегнат до столот.
8. Штом учениците го видоа тоа, негодуваа и рекоа: „За што е ова растурање?
9. Оти тоа миро можеше да биде продадено скапо, и сребрениците да им се дадат на сиромасите!”
10. Но Исус го разбра тоа и им рече: „Зошто и здодевате на жената? Таа Ми направи добро дело,
11. зашто сиромасите ги имате секогаш со себе, а Мене Ме немате секогаш;
12. зашто кога таа го излеа мирото врз Моето тело, го стори тоа за Моето погребение.
13. Вистина ви велам, каде и да биде проповедано Евангелието по целиот свет, ќе се раскажува и тоа што го направи таа, за нејзин спомен.
14. Тогаш еден од Дванаесетмината, кој се вика Јуда Искариотски отиде при првосвештениците и им рече:
15. ”Што ќе ми дадете, за да ви Го предадам?” А тие му предложија триесет сребреници.
16. И оттогаш бараше згоден случај за да Го предаде.
17. А во првиот ден на Бесквасните лебови, учениците пристапија при Исуса и Го прашаа: „Каде сакаш да Ти приготвиме да јадеш Пасха?”
18. Тој рече: „Отидете во градот при тој и тој човек и речете Му: Учителот вели: Моето време е близу; кај тебе ќе ја празнувам Пасхата со Своите ученици.”
19. И учениците направија како што им заповеда Исус, и ја приготвија Пасхата.
20. А кога се стемни, Тој прилегна со Дванаесетте ученици на трпезата.
21. И додека јадеа, им рече: „Вистина ви велам, дека еден од вас ќе Ме предаде.”
22. И многу се нажалија и почнаа да зборуваат, еден по друг: „Да не сум јас, Господи?”
23. А Тој одговори: „Оној што ќе ја накваси - со Мене - раката во чинијата, тој ќе Ме предаде!
24. И така, Човечкиот Син си оди како што е напишано за Него, но тешко му на оној човек, преку кого ќе биде предаден Човечкиот Син; добро би било за тој човек, ако не беше се родил!”
25. А Јуда, кој Го предаде, во одговор рече: „Да не сум јас, Учителе?” Му кажа: „Ти рече!”
26. А кога јадеа, Исус зеде леб, благослови, го раскрши и им го раздаде на учениците, и рече: „Земете, јадете, ова е Моето тело.”
27. Тогаш ја зеде чашата и заблагодари, им ја даде и рече: „Пијте сите од неа,
28. зашто ова е Мојата крв на Заветот, која се пролева за мнозина, за проштавање на гревовите.
29. Но, ви велам, отсега нема да пијам од овој лозов плод до оној ден, кога ќе го пијам со вас нов во Царството на Мојот Татко.”
30. И откако испеаја благодарствена песна, излегоа на Маслиновата Гора.
31. Тогаш Исус им рече: „Сите вие ќе се соблазните во Мене, во оваа ноќ, зашто е пишано: „Ќе го удрам Пастирот и овците од стадото ќе се разбегаат!”
32. А по Моето воскресение ќе отидам, пред вас, во Галилеја.”
33. Тогаш Петар одговори и рече: „Ако сите се соблазнат во Тебе, јас никогаш нема да се соблазнам.”
34. Исус му рече: „Вистина ти велам, уште ноќеска трипати ќе се одречеш од Мене, пред да пропее петел.”
35. Петар Му рече: „Ако треба и да умрам со Тебе, нема да се одречам од Тебе.” Така рекоа и сите ученици.
36. Тогаш Исус дојде со нив на местото, кое се вика Гетсеманија, и им рече на учениците: „Седете тука додека Јас отидам онаму да се помолам.”
37. И ги поведе со себе Петра и двајцата Зеведееви синови и почна да тагува и да се вознемирува.
38. Тогаш им рече: „Мојата душа е длабоко натажена до смрт; останете тука и бдејте со Мене!”
39. И отиде малку потаму и падна на Своето лице и се помоли, велејќи: „Татко Мој! Ако е можно, нека Ме одмине оваа чаша; но не како што сакам Јас, туку како Ти!”
40. И дојде при учениците, и ги најде како што спијат, и му рече на Петра: „Така! Не можевте ли да пробдеете со Мене еден час?
41. Бдејте и молете се, за да не паднете во искушение! Духот е бодар, но телото е слабо!”
42. Пак, повторно отиде и се помоли, велејќи: „Татко Мој! Ако не е можно да Ме одмине оваа чаша, да не ја пијам, нека биде Твојата волја.”
43. И кога дојде пак ги најде како што спијат, зашто очите им беа натежнале.
44. И пак ги остави и отиде да се помоли, по третпат, и ги изговори истите зборови.
45. Тогаш дојде при учениците и им рече: „Само спијте и почивајте. Еве, наближи часот кога Човечкиот Син ќе биде предаден во рацете на грешниците.
46. Станете, да одиме! Ете, наближи Мојот предавник.”
47. И додека Тој уште зборуваше, ете, Јуда, еден од Дванаесетмината, дојде со големо множество, со ножеви и стапови, испратени од првосвештениците и народните старешини.
48. А Неговиот предавник им беше дал знак, велејќи: „Кого ќе Го целивам јас - Тој е, фатете Го!”
49. И веднаш се приближи до Исуса и Го целива.
50. А Исус му рече: „Пријателе, зошто дојде?” Тогаш пристапија, положија раце на Исуса и Го фатија.
51. И ете, еден од оние, кои беа со Исуса, извади нож и го удри слугата на првосвештеникот и му го отсече увото.
52. Тогаш Исус му рече: „Врати го твојот нож на неговото место; зашто сите, кои се фаќаат за нож - од нож ќе загинат.
53. Или мислиш дека не можам да Го помолам Мојот Татко, и ќе Ми испрати веднаш повеќе од дванаесет легии ангели?
54. Но, како би се исполниле Писмата, дека така треба да биде?”
55. Во оној час, Исус му рече на народот: „Излеговте како на разбојник, со ножеви и стапови, за да Ме фатите. Секој ден седев во Храмот и поучував и не Ме фативте.
56. А ова сè се збидна, за да се исполнат пророчките Писма.” Тогаш сите ученици Го оставија и се разбегаа.
57. А оние, кои Го фатија Исуса, Го одведоа при првосвештеникот Кајафа, каде беа собрани книжниците и старешините.
58. А Петар врвеше по Него оддалеку до дворот на првосвештеникот, и откако влезе внатре, седна со слугите, за да го види крајот.
59. А главните свештеници и целиот Синедрион бараа лажно сведоштво против Исуса, за да Го убијат, и не најдоа,
60. иако дојдоа многу лажни сведоци.
61. Најпосле дојдоа двајца и рекоа: „Овој рече: ‘Можам да го разурнам Божјиот Храм и да го соѕидам за три дни.’”
62. Тогаш првосвештеникот стана и Му рече: „Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?”
63. А Исус молчеше. Првосвештеникот Му рече: „Те заколнувам во живиот Бог да ни кажеш дали си Ти Христос, Божјиот Син?”
64. Исус му кажа: „Ти рече! Но, Јас ви велам: отсега ќе Го гледате Човечкиот Син, како седи оддесно на Силата и како доаѓа на небесните облаци.”
65. Тогаш првосвештеникот ја раскина својата облека и рече: „Го хули Бога! Зошто ни се потребни уште сведоци? Ете, сега ја чувте хулата?
66. Што мислите?” А тие одговорија и рекоа: „Заслужува смрт!”
67. Тогаш Го плукаа во лицето и Го удираа со тупаници,
68. а други му удираа плесници, говорејќи: „Проречи ни, Христе, кој Те удри?”
69. А Петар седеше надвор, во дворот, и една слугинка дојде при него и му рече:”И ти беше со Галилеецот Исус!”
70. А тој се одрече пред сите, велејќи: „Не знам што зборуваш!”
71. А кога излезе пред главниот влез, го виде друга и им рече на тие, кои беа таму: „И овој беше со Назареецот Исус.”
72. Тој пак се одрече со заклетва: „Не го знам Човекот.”
73. Малку потоа му се приближија оние, кои стоеја, и му рекоа на Петра: „Навистина, и ти си од нив, зашто и твојот говор те издава.”
74. Тогаш почна да се проколнува и да се заколнува: „Не го знам Човекот.”
75. И веднаш запеа петел. Тогаш Петар се сети на Исусовите зборови што му ги рече: „Пред да пропее петел, трипати ќе се одречеш од Мене.” И излезе надвор и плачеше горко.