1. И Исус почна пак да им зборува и им рече во параболи, велејќи:
2. ”Небесното Царство приличи на цар, кој му направи свадба на сина си,
3. и ги испрати своите слуги да ги повикаат повиканите на свадбата, но тие не сакаа да дојдат.
4. Пак испрати други слуги, велејќи: ‘Речете им на повиканите: Еве, го приготвив својот ручек, моите јунци и згоените се заклани, и сè е готово. Дојдете на свадба!’
5. А тие не се грижеа и си отидоа: еден на својот имот, а друг по своја трговија;
6. а другите ги фатија неговите слуги, ги навредија и ги убија.
7. А царот се разгневи, ја испрати својата војска и ги погуби оние убијци и им го изгоре градот.
8. Тогаш им рече на своите слуги: ‘Гозбата е готова! - но повиканите не беа достојни.
9. Затоа излезете на раскрсниците и колку ќе најдете, поканете ги на свадбата.’
10. И слугите излегоа на патиштата и ги доведоа сите, кои ги најдоа: лошите и добрите, и свадбата се наполни со гости.
11. А кога царот влезе да ги види гостите, виде таму еден човек, кој не беше облечен во свадбена облека.
12. И му рече: ‘Пријателе, како влезе тука без свадбена руба?’ А тој молчеше.
13. Тогаш царот им рече на служителите: ‘Врзете му ги нозете и рацете и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и чкртање со забите!’
14. Зашто мнозина се повикани, но малку се избрани!”
15. Тогаш фарисеите отидоа и се договорија како да Го фатат на збор.
16. И Му ги испратија своите ученици, заедно со Иродовците, за да Му речат: „Учителе, знаеме дека си вистински и дека во вистина ги учиш луѓето на Божјиот пат, и не ти е грижа од никого, зашто не гледаш на лицето на луѓето.
17. И така, речи ни, што мислиш Ти! Дали е дозволено да му се дава данок на царот или не?”
18. А Исус, го разбра нивното лукавство и рече:
19. ”Зошто Ме искушувате, лицемери? Покажете ми даночна монета!” Тие Му донесоа денариј.
20. И им рече: „Чиј е овој лик и натписот?”
21. Му рекоа: „На царот!” Тогаш им рече: „Подајте му го царевото на царот, а Божјото на Бога!”
22. И штом го чуја тоа, се зачудија, па Го оставија, и си отидоа.”
23. Во тој ден дојдоа кај Него садукеите, кои велат дека нема воскресение, и Го прашаа:
24. ”Учителе, Мојсеј рече: ‘Ако некој умре без деца, неговиот брат нека ја земе неговата жена и нека му подигне потомство на брата си.’
25. А при нас беа седуммина браќа: првиот се ожени и умре, а бидејќи немаше пород, му ја остави својата жена на брата си.
26. Така и вториот, и третиот, сè до седмиот;
27. а по сите умре и жената.
28. И така, при воскресението: кому од седуммината ќе му биде жена? Зашто сите ја имаа!”
29. А Исус им одговори и им рече: „Во заблуда сте, зашто не ги знаете Писмата, ниту Божјата сила.
30. Зашто при воскресението ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат, туку се како Божјите ангели на небото.
31. А за воскресението на мртвите, не сте ли читале што ви рече Бог, Кој вели:
32. ”Јас Сум Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов”? А Бог не е Бог на мртвите, туку на живите!”
33. И кога народот го чу тоа, се восхитуваше на Неговата наука.
34. А кога фарисеите чуја дека ги замолкна садукеите, се собраа заедно,
35. и еден од нив, законик, Го праша, искушувајќи Го:
36. ”Учителе, која е големата заповед во Законот?”
37. А Тој му рече: „Љуби Го Господа твојот Бог со сето свое срце, и со сета своја душа и со сета твоја мисла!”
38. Тоа е најголемата и прва заповед;
39. а втората е како и оваа: „Љуби го твојот ближен како себеси!”
40. На тие две заповеди висат сиот Закон и Пророците.”
41. А кога фарисеите беа собрани, Исус ги праша:
42. ”Што мислите за Христа? Чиј Син е?” Му рекоа: „Давидов.”
43. Им рече: „Како тогаш Давид, преку Духот, Го наречува Господ, велејќи:
44. ’Му рече Господ на мојот Господ: ‘Седни од Мојата десна страна, додека ги положам Твоите непријатели под Твоите нозе’?
45. И така, кога Давид Го наречува Господ, како Му е Син?”
46. И никој не можеше да Му одговори ниту збор, ниту некој се осмели, од тој ден, веќе да Го праша.