26. А таа жена беше Елинка, родум Сирофеничанка. И Го молеше да го истера бесот од ќерка и.
27. А Тој и рече: „Остави прво да се наситат децата, зашто не е добро да им се земе лебот на дечињата и да се фрли на кученцата.”
28. Таа пак одговори: „Да, Господи! но и кученцата под трпезата јадат од трошките на децата.”
29. И и рече: „Заради тој збор - оди си - бесот излезе од ќерка ти.”
30. И се врати дома и го најде детето, како лежи на постелата, а бесот излезен.
31. И кога излезе пак од пределите на Тир, дојде - преку Сидон - до Галилејското Море, среде пределите на Десеттоградието.
32. И Му доведоа глувонем и Го молеа да положи рака на него.
33. И го одведе насамо од народот, ги стави Своите прсти во неговите уши, и плукна и го допре неговиот јазик;
34. погледна кон небото, воздивна и му рече: „Ефата!” - односно: „Отвори се!”
35. И веднаш му се отворија ушите и му се разврза врската на неговиот јазик, и зборуваше чисто.
36. И им порача никому да не кажуваат. Но колку повеќе им наредуваше Тој, толку повеќе тие разгласуваа.
37. И прекумерно се чудеа и велеа: „Сè добро прави! И глувите ги прави да слушаат, и немите да зборуваат!”