44. А оние кои јадеа леб, беа околу пет илјади мажи.
45. И веднаш ги натера Своите ученици да влезат во коработ и да отидат порано на другата страна, кон Витсаида, додека Тој го распушти народот.
46. И откако се прости од нив, отиде на гората да се помоли.
47. А приквечер каработ беше среде море, а Тој самиот на земјата.
48. И кога ги виде како се мачат веслајќи - зашто ветерот им беше спротивен, околу четвртата ноќна стража, дојде до нив, одејќи по морето, и сакаше да ги замине.
49. А тие, кога Го видоа како оди по морето, помислија дека е привидение, и извикаа,
50. зашто сите Го видоа и се исплашија. Но, Тој веднаш им проговори и им рече: „Бидете храбри! Јас Сум! Не бојте се!”
51. Тогаш влезе при нив во коработ, и ветерот стивна. Тие се зачудија многу во себе,
52. зашто не го разбраа чудото со лебовите, туку срцето им беше закоравено.
53. И кога преминаа, дојдоа на копно во Генисарет и излегоа.
54. Кога излегоа од коработ, веднаш Го познаа,
55. се растрчаа по целата таа околија и почнаа да донесуваат болни, на постели, каде што чуја дека е Тој.
56. И каде и да влегуваше во села, или во градови, или во селца, на трговиштата ги ставаа болните и Го молеа да Го допрат барем до ресите на Неговата облека. И сите, кои Го допреа беа исцелени.