40. И прилегнаа во групи по сто и педесет.
41. И ги зеде петте лебови и двете риби, погледна кон небото, благослови и ги раскрши лебовите, па им даваше на учениците да ги ставаат пред нив; и двете риби им ги раздели на сите.
42. И сите јадеа и се наситија.
43. И кренаа дванаесет кошници полни со лебни залаци, и од рибите.
44. А оние кои јадеа леб, беа околу пет илјади мажи.
45. И веднаш ги натера Своите ученици да влезат во коработ и да отидат порано на другата страна, кон Витсаида, додека Тој го распушти народот.
46. И откако се прости од нив, отиде на гората да се помоли.
47. А приквечер каработ беше среде море, а Тој самиот на земјата.
48. И кога ги виде како се мачат веслајќи - зашто ветерот им беше спротивен, околу четвртата ноќна стража, дојде до нив, одејќи по морето, и сакаше да ги замине.
49. А тие, кога Го видоа како оди по морето, помислија дека е привидение, и извикаа,
50. зашто сите Го видоа и се исплашија. Но, Тој веднаш им проговори и им рече: „Бидете храбри! Јас Сум! Не бојте се!”
51. Тогаш влезе при нив во коработ, и ветерот стивна. Тие се зачудија многу во себе,