31. И им рече: „Дојдете вие сами, на пусто место и починете си малку!” Зашто, мнозина доаѓаа и си заминуваа, и немаа време ни да јадат.
32. И отидоа со кораб на пусто место насамо.
33. Но ги видоа кога заминуваа и мнозина Го познаа и се запатија пеш, од сите градови, и стигнаа пред нив.
34. А кога излезе од коработ, виде големо множество и се сожали за нив, зашто беа како овци без пастир, и почна да ги поучува многу.
35. И бидејќи времето поодмина доста, Неговите ученици Му пристапија и Му рекоа: „ Местово е пусто, а веќе е доцна.
36. Распушти ги, за да отидат по околните колиби и села, и да си купат нешто да јадат!”
37. А Тој одговори и рече: „Дајте им вие да јадат!” Му рекоа: „Да одиме ли да купиме леб за двеста денарии и да им дадеме да јадат?”
38. А Тој им рече: „Колку лебови имате? Одете и видете!” И кога узнаа, рекоа: „Пет и две риби.”
39. И им заповеда да ги наместат сите по групи, на зелената трева.
40. И прилегнаа во групи по сто и педесет.
41. И ги зеде петте лебови и двете риби, погледна кон небото, благослови и ги раскрши лебовите, па им даваше на учениците да ги ставаат пред нив; и двете риби им ги раздели на сите.
42. И сите јадеа и се наситија.
43. И кренаа дванаесет кошници полни со лебни залаци, и од рибите.
44. А оние кои јадеа леб, беа околу пет илјади мажи.
45. И веднаш ги натера Своите ученици да влезат во коработ и да отидат порано на другата страна, кон Витсаида, додека Тој го распушти народот.
46. И откако се прости од нив, отиде на гората да се помоли.
47. А приквечер каработ беше среде море, а Тој самиот на земјата.
48. И кога ги виде како се мачат веслајќи - зашто ветерот им беше спротивен, околу четвртата ноќна стража, дојде до нив, одејќи по морето, и сакаше да ги замине.