29. Но, тие Го задржуваа, велејќи: „Остани со нас, зашто вечерта е близу, а денот веќе превали!” И влезе да остане со нив.
30. И додека беше прилегнат со нив покрај трпезата, зеде леб, благослови, го раскрши и им го даде.
31. Тогаш им се отворија очите и Го препознаа; но Тој стана невидлив за нив.
32. И си рекоа еден на друг: „Не гореше ли срцето во нас, кога ни зборуваше патем и ни ги толкуваше Писмата?”
33. И во истиот час станаа и се вратија во Ерусалим, каде ги најдоа собрани Единаесетмината, и тие кои беа со нив,
34. кои зборуваа: „Господ навистина воскресна; му се јавил на Симона!”
35. А тие пак раскажаа што се случило патем и како Го препознаа при раскршувањето на лебот.
36. И додека тие уште зборуваа за тоа, Сам Исус застана меѓу нив и им рече: „Мир вам!”
37. А тие збунети и уплашени мислеа дека гледаат дух.
38. А Тој им рече: „Зошто сте збунети? И зошто се јавуваат сомненија во вашите срца?
39. Погледајте ги Моите раце и Моите нозе - Јас Сум Истиот! Допрете Ме и видете, зашто духот нема месо и коски, а како што гледате Јас имам.”
40. И кога го рече тоа, им ги покажа рацете и нозете.