16. Но на нивните очи не им беше дадено да Го препознаат.
17. И им рече: „Какви се тие зборови што ги водите патем меѓу себе и зошто сте нажалени?”
18. И едниот од нив, по име Клеопа, Му одговори и рече: „Дали си Ти единствениот странец во Ерусалим, Кој не знаеш, што се случило во него овие дни?”
19. И им рече: „Што?” А тие Му рекоа: „Она што стана со Исуса Назареецот, Кој беше пророк силен на дело и во словото, пред Бога и пред целиот народ:
20. како нашите свештенички главатари и старешини Го предадоа да биде осуден на смрт и Го распнаа,
21. А ние се надевавме дека е Тој Оној, Кој ќе го избави Израел. И покрај сето тоа, веќе е трет ден откако стана ова.
22. А нè збунија и некои жени од нашите, кои биле многу рано на гробот,
23. и не го нашле Неговото тело; дојдоа и кажаа дека виделе и појава на ангели, кои им рекле дека Тој е жив.
24. Некои од нашите отидоа до гробот и најдоа како што рекоа жените, но Него не Го виделе.”
25. И Тој им рече: „О неразумни и спори во срце, за да верувате во сè што рекле пророците!
26. Не требаше ли Христос да го претрпи тоа, и да влезе во Својата Слава?”
27. И кога почна од Мојсеја и од сите пророци, им протолкува што е пишано за Него во целото Писмо.
28. И кога се приближија до селото, во кое одеа, Тој се направи како да сака да оди натаму.
29. Но, тие Го задржуваа, велејќи: „Остани со нас, зашто вечерта е близу, а денот веќе превали!” И влезе да остане со нив.
30. И додека беше прилегнат со нив покрај трпезата, зеде леб, благослови, го раскрши и им го даде.
31. Тогаш им се отворија очите и Го препознаа; но Тој стана невидлив за нив.