23. Но тие навалуваа со голема викотница и бараа да биде распнат; а викањето на нив и на свештеничките главатари беше сè посилно.
24. Тогаш Пилат одлучи да го исполни нивното барање.
25. И им го пушти оној, кого го бараа, а кој беше фрлен во темница заради бунт и убиство; а Исуса им Го предаде на нивна волја.
26. И кога Го поведоа, го фатија некој си Симон Киринеец, кој се враќаше од поле, па врз него го ставија крстот, за да го носи по Исуса.
27. По Него одеше големо множество народ и жени, кои плачеа и ридаа за Него.
28. Но Исус се заврти кон нив и им рече: „Ерусалимски ќерки, не плачете за Мене; туку плачете за себеси и за своите деца!
29. Зашто, ете, доаѓаат денови кога ќе се рече: ‘Блажени се неродилките! И утробите што не родиле и градите што не доеле!’
30. Тогаш ќе почнат да им зборуваат на горите: ‘Паднете врз нас!’ и на ридиштата: ‘Покријте нè!’
31. Зашто, ако се прави вака со зеленото дрво, што ќе биде со сувото.
32. А водеа и други двајца разбојници, за да ги погубат со Него.
33. И кога дојдоа на местото, наречено Голгота, таму Го распнаа Него; и злочинците - едниот оддесно, а другиот одлево.
34. А Исус рече: „Татко, прости им, оти не знаат што прават!” Кога го делеа Неговото облекло, фрлија жрепка.
35. Народот стоеше и гледаше. А старешините се ругаа, велејќи: „Други спаси! Нека се спаси Самиот Себеси, ако е Тој Христос, Божји Избраник!”
36. Му се потсмеваа и војниците, кои Му се приближуваа и Му даваа киселина;
37. и велеа: „Ако си Јудејски Цар спаси се Самиот!”
38. А над Него имаше натпис, напишан со грчки, латински и еврејски букви: „Овој е Јудејскиот Цар.”
39. А еден од обесените разбојници Го хулеше: „Зар не си Ти Христос? Спаси се Себеси и нас!”