44. И кога се најде во борба, се молеше уште поусрдно; а потта Му стана како капки крв, што паѓаа на земјата.
45. И кога стана од молитвата, дојде при учениците и ги најде заспани од тага;
46. и им рече: „Зошто спиете! Станете и молете се, за да не паднете во искушение!”
47. Додека уште зборуваше, ете, едно множество, пред кого одеше еден од Дванаесетмината, кој се викаше Јуда, и Му се приближи на Исуса да Го целива.
48. Но Исус му рече: „Јудо, со целив ли Го предаваш Човечкиот Син!”
49. А кога оние, кои беа со Него, видоа што ќе стане, рекоа: „Господи, да удриме ли со меч?”
50. И еден од нив, го удри слугата на првосвештеникот и му го отсече десното уво.
51. А Исус одговори и рече: „Оставете Го тоа!” И се допре до увото и го излечи.
52. Тогаш Исус им рече на оние, кои се кренаа против Него - на свештеничките главатари, на началниците на Храмот и на старешините: „Излеговте како на разбојник со мечеви и стапови!
53. Кога бев, секој ден со вас во Храмот, не кренавте рака на Мене. Но, ова е ваш час и власт на темнината!”
54. А кога Го фатија, Го одведоа и Го воведоа во домот на првосвештеникот. Петар одеше по Него оддалеку.
55. Кога пак запалија оган среде дворот и седнаа наоколу, и Петар седеше меѓу нив.
56. И кога една слугинка го виде како седи до огнот, се загледа во него и рече: „И овој беше со Него!”
57. Но тој одрече, велејќи: „Жено, не Го познавам!”
58. И малку потоа, го виде некој друг и рече: „И ти си од нив!” А Петар рече: „Човеку, не сум!”
59. И кога помина околу еден час време, еден друг потврдуваше: „Навистина, и овој беше со Него, зашто е Галилеец!”
60. А Петар рече: „Човеку, не знам што зборуваш!” И веднаш - додека уште зборуваше - петел запеа.