20. И стана и тргна кон татка си. И кога беше уште далеку, неговиот татко го виде и му се сожали, па се растрча, и му се фрли на вратот и го целиваше.
21. А синот му рече: ‘Татко, зрешив против небото и пред тебе; не сум веќе достоен да се наречувам твој син!’
22. Но таткото им рече на своите слуги: ‘Бргу, донесете ја најубавата облека, и облечете го и ставете му прстен на раката, и обувки на нозете.
23. Дотерајте го згоеното теле и заколете го, да јадеме и да се веселиме,
24. зашто овој мој син беше мртов и оживе, беше изгубен - и се најде.’ И почнаа да се веселат.
25. А неговиот постар син беше во полето. Кога пак доаѓаше и и се приближи на куќата, чу песна и играње;
26. па повика еден од слугите и го праша што е тоа.
27. А тој му рече: ‘Брат ти си дојде и твојот татко го закла згоеното теле, зашто го прими здрав.’
28. Тој се налути и не сакаше да влезе; а неговиот татко излезе и почна да го моли.
29. А тој му одговори на татка си: ‘Еве, ти служам толку години и никогаш не прекршив ниедна твоја заповед, а ти никогаш не ми даде ни јаре, за да се повеселам со своите пријатели.
30. А кога дојде овој твој син, кој го растури твојот имот со блудници, му закла згоено теле!’
31. Тој пак му рече: ‘Чедо, ти си секогаш со мене, и сè што е мое - е твое;
32. но требаше да се веселиме и да се радуваме, зашто овој твој брат беше мртов и оживе; беше изгубен и се најде.’”