5. и ја заборавивте опомената, која ви зборува вам како на синови: „Сине мој! Не презирај го Господовото укорување, ниту ослабувај, кога те изобличува,
6. зашто Господ го казнува оној, кого го љуби, а го бие секој син, кого што го прима.”
7. Ако трпите укорување, Бог постапува со вас како со синови. Зашто кој е тој син, кого таткото не го казнува?
8. А ако сте пак без казна, од која сите добиле дел, тогаш сте незаконски деца, а не синови.
9. Освен тоа, нашите телесни татковци нè казнуваа, и ние ги почитувавме; нема ли да Му се покориме на Таткото на духовите, и така да живееме?
10. Имено, тие нè казнуваа за малку денови, како што им беше угодно, а Тој за наша полза, за да станеме учесници на Неговата светост.
11. Навистина, секоја казна во сегашноста не изгледа дека е за радост, туку за жалост. Но, подоцна им донесува мирен плод на праведност на оние, кои се обучувале преку неа.
12. Затоа „исправете ги премалените раце и ослабените колена,
13. и израмнете ги патеките со своите нозе, за да не се исколчи хромото, туку, напротив, да се исцели.
14. Стремете се кон мирот со сите и кон светоста, без која никој не може да Го види Господа,
15. внимавајќи да не му недостасува некому Божјата благодат, „за да не изникне некој горчлив корен” и за да не ве вознемири, и за да не се онечистат со него мнозина;
16. да не биде некој блудник или несвет како Исав, кој за едно јадење го продаде своето првородство.