1. А Савле, кој сè уште дишеше со закана и убиство против Господовите ученици, отиде при првосвештеникот,
2. и измоли од него писма до синагогите во Дамаск; ако најде таму некои следбеници на овој Пат, мажи и жени, да ги доведе врзани во Ерусалим.
3. Кога на својот пат му се приближи на Дамаск, одненадеж го осветли светлина од небото;
4. и падна на земјата и чу глас, кој му рече: „Савле, Савле, зошто Ме гониш?”
5. А тој рече: „Кој си Ти, Господине?” А Тој рече: „Јас Сум Исус, Кого ти Го гониш. Тешко е за тебе да се риташ против бодило!”
6. Тресејќи се од страв и ужас, тој праша: „Господи што сакаш да направам?” А Господ му рече: „Стани и влези во градот, и ќе ти се каже, што треба да правиш!”
7. А мажите, кои го придружуваа, стоеја занемени, зашто го чуја гласот, а не видоа никого.
8. И Савле стана од земјата; иако очите му беа отворени, не гледаше ништо. Тогаш го зедоа за рака и го воведоа во Дамаск.
9. И беше слеп три дни: и не јадеше ниту пиеше.
10. А во Дамаск беше еден ученик, по име Ананиј, и Господ му рече во привидение: „Ананиј!” А тој рече: „Еве ме, Господи!”
11. А Господ му рече: „Стани и оди во улицата, што се вика „Права,” и во Јудината куќа побарај го тарсанецот, наречен Савле! Зашто, ете, тој се моли.”
12. И виде во видение човек по име Ананиј, како влегува при него и ги полага рацете на него за да прогледа.
13. Ананиј одговори: „Господи, чув од мнозина за тој човек, колку зло им направил на Твоите свети во Ерусалим.
14. И тука има власт од свештеничките главатари да ги врзе сите оние, кои го повикуваат Твоето име.”
15. А Господ му рече: „Оди, зашто тој човек е Мој избран сад, за да го изнесе Моето име пред народите, и пред царевите, и пред Израелевите синови;
16. Јас ќе му покажам колку треба да пострада за Моето име.”
17. И Ананиј отиде, и влезе во куќата и ги положи рацете на него и рече: „Брате Савле, Господ Исус, Кој ти се јави на патот по кој доаѓаше, ме испрати за да прогледаш и да се исполниш со Светиот Дух.”
18. И веднаш паднаа од неговите очи како лушпи и тој прогледа; стана и беше крстен;
19. и прими храна, и закрепна. Неколку дена Савле помина со учениците, кои беа во Дамаск.
20. И веднаш Го проповедаше Исуса по синагогите, дека е Тој Божји Син.
21. А сите кои го слушаа, се восхитуваа и велеа: „Не е ли овој, кој во Ерусалим ги истреби оние, кои го повикуваа ова Име, и зар не дојде ваму, за да ги поведе врзани пред свештеничките главатари?”
22. Но Савле беше сè посилен и ги збунуваше Јудејците, кои живееја во Дамаск, докажувајќи дека Овој Исус е Месија - Помазаник.
23. И кога минаа многу дни, Јудејците се одлучија да го убијат.
24. Но Павле узна за нивниот заговор. А тие ги чуваа градските врати, дење и ноќе, за да го убијат.
25. Но учениците го зедоа и го спуштија ноќе во кошница преку ѕидот.
26. А кога дојде во Ерусалим, се обидуваше да им се доближи на учениците; но сите се боеја од него, зашто не веруваа дека е ученик.
27. Тогаш Варнава го зеде и го одведе при апостолите и им раскажа како патем Го видел Господа, и дека му зборуваше, и како во Дамаск проповедаше смело во Исусовото Име.
28. И со нив влегуваше во Ерусалим, и излегуваше,
29. проповедајќи смело во Господовото име. Зборуваше и се препираше со елинистите, а тие гледаа да го убијат.
30. А кога браќата го научија тоа, го одведоа во Ќесарија, и оттаму го испратија во Тарс.
31. И така, црквите по цела Јудеја, Галилеја и Самарија беа во мир; се изградуваа и одеа во Господовиот страв и со утехата на Светиот Дух, се намножуваа.
32. А кога Петар ги обиколуваше сите, дојде и при светите, кои живееја во Лида.
33. Таму најде еден човек, по име Енеј, кој лежеше осум години парализиран на постела.
34. И Петар му рече: „Енеј, Исус Христос те исцелува; стани и направи си го леглото!” И тој стана веднаш.
35. И го видоа сите жители во Лида и во Сарон, и се обрнаа кон Господа.
36. А во Јопија беше една ученичка по име Тавита, што преведено на елински значи Срна. Таа беше полна со добри дела и милостини, што ги правеше.
37. Во оние денови се разболе и умре; ја искапија и ја ставија во горната соба.
38. А бидејќи Лида е близу до Јопија, учениците чуја дека Петар е во Лида и испратија при него два човека со молба: „Не се двоуми да дојдеш до нас!”
39. А Петар стана и отиде со нив. Кога дојде, го одведоа во собата; и му пристапија сите вдовици плачејќи и покажувајќи му ги туниките и облеките, што ги правеше Срна додека беше со нив.
40. А Петар ги истера сите надвор, клекна на колена и се помоли; и се сврте кон мртвото тело и рече: „Тавита, стани!” А таа ги отвори очите, и кога го виде Петра седна.
41. А тој и ја подаде раката и ја подигна. Потоа ги повика светите и вдовиците и им ја покажа жива.
42. Тоа се разгласи по сета Јопија и мнозина поверуваа во Господа.
43. Тој пак остана многу денови во Јопија, кај некојси кожар Симон.