24. На другиот ден влегоа во Ќесарија, а Корнелиј ги чекаше, откако ги повика своите роднини и блиските пријатели.
25. А кога Петар влегуваше, Корнелиј му излезе во пресрет, падна пред неговите нозе и се поклони.
26. А Петар го подигна, велејќи: „Стани! И јас сум само човек!”
27. И разговарајќи со него, влезе и најде мнозина собрани.
28. И им рече: „Вие знаете дека на Јудеец не му прилега да се дружи со човек од друг род и да доаѓа при него. Но, мене Бог ми покажа никого да не наречувам поган или нечист.
29. Затоа дојдов без приговор, кога ме повикавте. Затоа прашувам - по која причина ме повикавте?”
30. И Корнелиј рече: „Пред четири дена, во овој час, во деветтиот час, се молев во својот дом;
31. и ете, пред мене застана човек во светла облека и рече: ‘Корнелиј, послушана е твојата молитва и Бог си спомна за твоите милостини.
32. И така, испрати некого во Јопија и повикај го Симона, кој се вика Петар! Тој е гостин во куќата на Симона, кожарот, покрај морето; кога тој ќе дојде ќе ти зборува.’
33. И веднаш пратив при тебе, и ти направи добро што дојде. Сега тука, сите сме пред Бога, за да чуеме сè што Господ ти заповедал.”
34. Тогаш Петар ја отвори устата и рече: „ Вистина гледам дека Бог не гледа на лице,
35. туку Нему Му е мил во секој народ оној, кој се бои од Него и кој прави правда.