Vetus Testamentum

Novum Testamentum

Jeremiæ 17:5-17 Vulgata Latina (VULG)

5.  Hæc dicit Dominus :Maledictus homo qui confidit in homine,et ponit carnem brachium suum,et a Domino recedit cor ejus.

6.  Erit enim quasi myricæ in deserto,et non videbit cum venerit bonum :sed habitabit in siccitate in deserto,in terra salsuginis et inhabitabili.

7.  Benedictus vir qui confidit in Domino,et erit Dominus fiducia ejus.

8.  Et erit quasi lignum quod transplantatur super aquas,quod ad humorem mittit radices suas,et non timebit cum venerit æstus :et erit folium ejus viride,et in tempore siccitatis non erit sollicitum,nec aliquando desinet facere fructum.

9.  Pravum est cor omnium, et inscrutabile :quis cognoscet illud ?

10.  Ego Dominus scrutans cor,et probans renes :qui do unicuique juxta viam suam,et juxta fructum adinventionum suarum.

11.  Perdix fovit quæ non peperit :fecit divitias, et non in judicio :in dimidio dierum suorum derelinquet eas,et in novissimo suo erit insipiens.

12.  Solium gloriæ altitudinis a principio,locus sanctificationis nostræ.

13.  Exspectatio Israël, Domine,omnes qui te derelinquunt confundentur :recedentes a te, in terra scribentur,quoniam dereliquerunt venam aquarum viventium Dominum.

14.  Sana me, Domine, et sanabor :salvum me fac, et salvus ero :quoniam laus mea tu es.

15.  Ecce ipsi dicunt ad me :Ubi est verbum Domini ? veniat :

16.  et ego non sum turbatus, te pastorem sequens :et diem hominis non desideravi, tu scis :quod egressum est de labiis meis, rectum in conspectu tuo fuit.

17.  Non sis tu mihi formidini :spes mea tu in die afflictionis.

Read complete chapter Jeremiæ 17