12. Tu locutus es quod benefaceres mihi, et dilatares semen meum sicut arenam maris, quæ præ multitudine numerari non potest.
13. Cumque dormisset ibi nocte illa, separavit de his quæ habebat, munera Esau fratri suo,
14. capras ducentas, hircos viginti, oves ducentas, et arietes viginti,
15. camelos fœtas cum pullis suis triginta, vaccas quadraginta, et tauros viginti, asinas viginti et pullos earum decem.
16. Et misit per manus servorum suorum singulos seorsum greges, dixitque pueris suis : Antecedite me, et sit spatium inter gregem et gregem.
17. Et præcepit priori, dicens : Si obvium habueris fratrem meum Esau, et interrogaverit te : Cujus es ? aut, Quo vadis ? aut, Cujus sunt ista quæ sequeris ?
18. respondebis : Servi tui Jacob, munera misit domino meo Esau, ipse quoque post nos venit.
19. Similiter dedit mandata secundo, et tertio, et cunctis qui sequebantur greges, dicens : Iisdem verbis loquimini ad Esau cum inveneritis eum.
20. Et addetis : Ipse quoque servus tuus Jacob iter nostrum insequitur. Dixit enim : Placabo illum muneribus quæ præcedunt, et postea videbo illum : forsitan propitiabitur mihi.
21. Præcesserunt itaque munera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris.
22. Cumque mature surrexisset, tulit duas uxores suas, et totidem famulas cum undecim filiis, et transivit vadum Jaboc.
23. Traductisque omnibus quæ ad se pertinebant,
24. mansit solus : et ecce vir luctabatur cum eo usque mane.
25. Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit nervum femoris ejus, et statim emarcuit.
26. Dixitque ad eum : Dimitte me : jam enim ascendit aurora. Respondit : Non dimittam te, nisi benedixeris mihi.