3. Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus rursum super os putei ponerent.
4. Dixitque ad pastores : Fratres, unde estis ? Qui responderunt : De Haran.
5. Quos interrogans, Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor ? Dixerunt : Novimus.
6. Sanusne est ? inquit. Valet, inquiunt : et ecce Rachel filia ejus venit cum grege suo.
7. Dixitque Jacob : Adhuc multum diei superest, nec est tempus ut reducantur ad caulas greges : date ante potum ovibus, et sic eas ad pastum reducite.
8. Qui responderunt : Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges.
9. Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui : nam gregem ipsa pascebat.
10. Quam cum vidisset Jacob, et sciret consobrinam suam, ovesque Laban avunculi sui, amovit lapidem quo puteus claudebatur.
11. Et adaquato grege, osculatus est eam : et elevata voce flevit,
12. et indicavit ei quod frater esset patris sui, et filius Rebeccæ : at illa festinans nuntiavit patri suo.
13. Qui cum audisset venisse Jacob filium sororis suæ, cucurrit obviam ei : complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Auditis autem causis itineris,
14. respondit : Os meum es, et caro mea. Et postquam impleti sunt dies mensis unius,
15. dixit ei : Num quia frater meus es, gratis servies mihi ? dic quid mercedis accipias.
16. Habebat vero duas filias : nomen majoris Lia, minor vero appellabatur Rachel.
17. Sed Lia lippis erat oculis : Rachel decora facie, et venusto aspectu.
18. Quam diligens Jacob, ait : Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis.
19. Respondit Laban : Melius est ut tibi eam dem quam alteri viro : mane apud me.
20. Servivit ergo Jacob pro Rachel septem annis : et videbantur illi pauci dies præ amoris magnitudine.
21. Dixitque ad Laban : Da mihi uxorem meam : quia jam tempus impletum est, ut ingrediar ad illam.