27. Accessit, et osculatus est eum. Statimque ut sensit vestimentorum illius fragrantiam, benedicens illi, ait : Ecce odor filii meisicut odor agri pleni,cui benedixit Dominus.
28. Det tibi Deus de rore cæliet de pinguedine terræabundantiam frumenti et vini.
29. Et serviant tibi populi,et adorent te tribus :esto dominus fratrum tuorum,et incurventur ante te filii matris tuæ :qui maledixerit tibi, sit ille maledictus,et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur.
30. Vix Isaac sermonem impleverat, et egresso Jacob foras, venit Esau,
31. coctosque de venatione cibos intulit patri, dicens : Surge, pater mi, et comede de venatione filii tui, ut benedicat mihi anima tua.
32. Dixitque illi Isaac : Quis enim es tu ? Qui respondit : Ego sum filius tuus primogenitus Esau.
33. Expavit Isaac stupore vehementi : et ultra quam credi potest admirans, ait : Quis igitur ille est qui dudum captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus priusquam tu venires ; benedixique ei, et erit benedictus ?
34. Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno : et consternatus, ait : Benedic etiam et mihi, pater mi.
35. Qui ait : Venit germanus tuus fraudulenter, et accepit benedictionem tuam.
36. At ille subjunxit : Juste vocatum est nomen ejus Jacob : supplantavit enim me en altera vice : primogenita mea ante tulit, et nunc secundo surripuit benedictionem meam. Rursumque ad patrem : Numquid non reservasti, ait, et mihi benedictionem ?
37. Respondit Isaac : Dominum tuum illum constitui, et omnes fratres ejus servituti illius subjugavi ; frumento et vino stabilivi eum : et tibi post hæc, fili mi, ultra quid faciam ?
38. Cui Esau : Num unam, inquit, tantum benedictionem habes, pater ? mihi quoque obsecro ut benedicas. Cumque ejulatu magno fleret,
39. motus Isaac, dixit ad eum : In pinguedine terræ,et in rore cæli desuper,
40. erit benedictio tua.Vives in gladio, et fratri tuo servies :tempusque veniet, cum excutias et solvas jugum ejus de cervicibus tuis.