5. superque eam erant cherubim gloriæ obumbrantia propitiatorium : de quibus non est modo dicendum per singula.
6. His vero ita compositis, in priori quidem tabernaculo semper introibant sacerdotes, sacrificiorum officia consummantes :
7. in secundo autem semel in anno solus pontifex non sine sanguine, quem offert pro sua et populi ignorantia :
8. hoc significante Spiritu Sancto, nondum propalatam esse sanctorum viam, adhuc priore tabernaculo habente statum :
9. quæ parabola est temporis instantis : juxta quam munera, et hostiæ offeruntur, quæ non possunt juxta conscientiam perfectum facere servientem, solummodo in cibis, et in potibus,
10. et variis baptismatibus, et justitiis carnis usque ad tempus correctionis impositis.
11. Christus autem assistens pontifex futurorum bonorum, per amplius et perfectius tabernaculum, non manufactum, id est, non hujus creationis :
12. neque per sanguinem hircorum aut vitulorum, sed per proprium sanguinem introivit semel in Sancta, æterna redemptione inventa.
13. Si enim sanguis hircorum et taurorum, et cinis vitulæ aspersus inquinatos sanctificat ad emundationem carnis :
14. quanto magis sanguis Christi, qui per Spiritum Sanctum semetipsum obtulit immaculatum Deo, emundabit conscientiam nostram ab operibus mortuis, ad serviendum Deo viventi ?
15. Et ideo novi testamenti mediator est : ut morte intercedente, in redemptionem earum prævaricationum, quæ erant sub priori testamento, repromissionem accipiant qui vocati sunt æternæ hæreditatis.
16. Ubi enim testamentum est, mors necesse est intercedat testatoris.
17. Testamentum enim in mortuis confirmatum est : alioquin nondum valet, dum vivit qui testatus est.
18. Unde nec primum quidem sine sanguine dedicatum est.
19. Lecto enim omni mandato legis a Moyse universo populo, accipiens sanguinem vitulorum et hircorum cum aqua, et lana coccinea, et hyssopo, ipsum quoque librum, et omnem populum aspersit,
20. dicens : Hic sanguis testamenti, quod mandavit ad vos Deus.
21. Etiam tabernaculum et omnia vasa ministerii sanguine similiter aspersit.
22. Et omnia pene in sanguine secundum legem mundantur : et sine sanguinis effusione non fit remissio.