1. ក្រោយពេលព្រះអម្ចាស់រំដោះព្រះបាទដាវីឌ ឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវទាំងប៉ុន្មាន និងរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ព្រះបាទសូលហើយ ព្រះបាទដាវីឌស្មូត្រទំនុកតម្កើងថ្វាយព្រះអម្ចាស់ដូចតទៅ៖
2. «ព្រះអម្ចាស់ជាថ្មដាការពារខ្ញុំជាបន្ទាយដ៏រឹងមាំរបស់ខ្ញុំជាព្រះដែលរំដោះខ្ញុំ។
3. ព្រះជាម្ចាស់ជាថ្មដាសម្រាប់ឲ្យខ្ញុំពឹងជ្រកព្រះអង្គជាខែល ជាកម្លាំងដែលសង្គ្រោះខ្ញុំនិងជាជម្រកដ៏រឹងមាំរបស់ខ្ញុំ។ព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្ញុំឲ្យរួចពីជនឃោរឃៅ។
4. ពេលខ្ញុំស្រែករកព្រះអង្គ ព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្ញុំឲ្យរួចពីខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់!
5. សេចក្ដីស្លាប់រួបរឹតខ្ញុំរីឯសេចក្ដីវិនាសអន្តរាយធ្លាក់មកលើខ្ញុំដូចទឹកហូរមកយ៉ាងខ្លាំង។
6. សេចក្ដីស្លាប់នៅព័ទ្ធជុំវិញខ្ញុំ ប្រៀបបីដូចជាសំណាញ់ដែលគេបោះមកលើខ្ញុំ។
7. នៅពេលមានទុក្ខវេទនា ខ្ញុំអង្វររកព្រះអម្ចាស់ខ្ញុំស្រែកហៅរកព្រះរបស់ខ្ញុំព្រះអង្គទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ឮសំឡេងខ្ញុំពីក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះអង្គហើយស្នូរសម្រែករបស់ខ្ញុំបានឮទៅដល់ព្រះកាណ៌របស់ព្រះអង្គ។