14. លោកដាវីឌមានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកហ៊ានលើកដៃធ្វើគុតស្ដេច ដែលព្រះអម្ចាស់បានចាក់ប្រេងអភិសេក?»។
15. លោកដាវីឌហៅក្មេងបម្រើម្នាក់របស់លោកមក រួចបញ្ជាថា៖ «ចូរមកជិត ហើយសម្លាប់អ្នកនេះចោលទៅ!»។ អ្នកបម្រើនោះក៏សម្លាប់ជនជាតិអាម៉ាឡេក។
16. លោកដាវីឌពោលថា៖ «អ្នកស្លាប់ ព្រោះតែកំហុសរបស់អ្នកទេ ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកបាននាំទោសមកលើខ្លួនឯង ព្រោះអ្នកពោលថា អ្នកបានធ្វើគុតស្ដេចដែលព្រះអម្ចាស់ចាក់ប្រេងអភិសេក»។
17. លោកដាវីឌបានលើកទំនុកមួយបទ ដើម្បីរំឭកដល់ព្រះបាទសូល និងសម្ដេចយ៉ូណាថានជាបុត្រ។
18. លោកបានបញ្ជាឲ្យគេបង្រៀនទំនុកនេះដល់អ្នកស្រុកយូដា គឺ«ទំនុកធ្នូ» ដែលមានកត់ត្រាទុកក្នុងក្រាំង «ជនសុចរិត»។
19. អ៊ីស្រាអែលអើយ!ហេតុអ្វីបានជាវីរជនរបស់អ្នកត្រូវគេសម្លាប់នៅលើកំពូលភ្នំយ៉ាងនេះ?ហេតុអ្វីបានជាវីរបុរសដ៏អង់អាចត្រូវបាត់បង់ជីវិតដូច្នេះ?
20. មិនត្រូវប្រកាសដំណឹងនេះនៅក្រុងកាថឡើយហើយក៏មិនត្រូវផ្សព្វផ្សាយដំណឹងនេះនៅតាមផ្លូវក្នុងក្រុងអាសកាឡូនដែរក្រែងលោកូនស្រីរបស់ជនជាតិភីលីស្ទីននាំគ្នាអរសប្បាយក្រែងលោកូនស្រីនៃសាសន៍ដទៃ នាំគ្នាត្រេកអរ។
21. ជួរភ្នំគីលបោអើយ!សូមកុំឲ្យមានទឹកសន្សើមឬភ្លៀងធ្លាក់មកលើអ្នកឡើយហើយក៏កុំឲ្យមានចម្ការដែលផ្ដល់ភោគផលទៀតដែរ។ដ្បិតនៅទីនេះហើយដែលសត្រូវបានបន្ទាបបន្ថោកខែលរបស់វីរបុរសដ៏អង់អាចហើយខែលរបស់ព្រះបាទសូលក៏លែងបានលាបប្រេងតទៅទៀតដែរ។
22. ធ្នូរបស់សម្ដេចយ៉ូណាថានឥតរេថយឡើយហើយដាវរបស់ព្រះបាទសូលក៏មិនស៊កចូលស្រោមវិញដែរដរាបណាមិនបានបង្ហូរឈាមសត្រូវ និងសម្លាប់ទាហានដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ពួកគេទេនោះ។
23. ព្រះបាទសូល និងសម្ដេចយ៉ូណាថានជាមនុស្សគួរឲ្យស្រឡាញ់និងគោរពរាប់អានពេលរស់ គឺរស់ជាមួយគ្នាហើយពេលសោយទិវង្គតក៏សោយទិវង្គតជាមួយគ្នាដែរ។ទាំងបិតា ទាំងបុត្រា រហ័សដូចសត្វឥន្ទ្រីហើយខ្លាំងដូចសត្វសិង្ហ។
24. ឱកូនស្រីនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ!ចូរយំស្រណោះព្រះបាទសូលទៅព្រោះទ្រង់តែងប្រទានឲ្យពួកនាងមានសម្លៀកបំពាក់ដ៏រុងរឿងត្រចះត្រចង់ព្រមទាំងមានរំយោលមាសទៀតផង។