1. នៅឆ្នាំទីដប់មួយ ថ្ងៃទីមួយ ក្នុងខែទីបី ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំដូចតទៅ៖
2. «កូនមនុស្សអើយ ចូរប្រាប់ផារ៉ោន ជាស្ដេចស្រុកអេស៊ីប និងប្រជាជនដ៏ច្រើនរបស់គេថា:តើភាពរុងរឿងរបស់អ្នកប្រៀបបាននឹងអ្វី?
3. អ្នកប្រៀបដូចជាដើមតាត្រៅនៅលើភ្នំលីបង់ដែលបែកមែកសាខា និងមានម្លប់ដ៏ត្រជាក់។ដើមតាត្រៅនោះលូតឡើងចុងវាខ្ពស់កប់ពពក។
4. ទឹកទន្លេធ្វើឲ្យវាដុះធំឡើងទឹកនៅទីជម្រៅធ្វើឲ្យវាលូតឡើងយ៉ាងខ្ពស់ហើយហូរជុំវិញដើមនោះរួចបែកជាដៃទន្លេ ហូរទៅស្រោចស្រពដើមឈើទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុងព្រៃ។
5. ដើមតាត្រៅនោះលូតឡើងខ្ពស់លើសដើមឈើទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុងព្រៃបែកមែកសាខា ហើយលាតសន្ធឹងព្រោះឫសវាសម្បូណ៌ទឹក។
6. បក្សាបក្សីនាំគ្នាមកធ្វើសំបុកនៅតាមមែករបស់វារីឯសត្វព្រៃទាំងប៉ុន្មានក៏មកបង្កើតកូនចៅនៅក្រោមមែករបស់វាហើយប្រជាជាតិទាំងអស់ក៏ជ្រកក្រោមម្លប់របស់វាដែរ។
7. ដើមតាត្រៅនោះល្អណាស់ព្រោះវាខ្ពស់មានមែកលាតសន្ធឹងយ៉ាងវែងហើយឫសរបស់វាចាក់ទៅរកកន្លែងសម្បូណ៌ទឹក។
8. ដើមតាត្រៅនៅក្នុងឧទ្យានរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងវាបានទេរីឯដើមគគីរ ឬដើមកកោះក៏មិនអាចផ្ទឹមស្មើនឹងវាដែរគ្មានដើមឈើណាក្នុងឧទ្យានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ល្អដូចដើមតាត្រៅនេះឡើយ។
9. យើងបានតុបតែងវាឲ្យមានមែកជាច្រើនដើមឈើទាំងប៉ុន្មាននៅអេដែនដែលជាឧទ្យានរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាំគ្នាច្រណែននឹងវា។
10. យើងជាព្រះជាអម្ចាស់ យើងប្រាប់ឲ្យដឹងថា ដើមតាត្រៅនេះមានកំពស់ខ្ពស់ណាស់ ចុងរបស់វាលូតឡើងកប់ពពក ហើយចិត្តរបស់វាក៏ព្រហើនដែរ។
11. ហេតុនេះហើយបានជាយើងប្រគល់វាទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មេដឹកនាំនៃប្រជាជាតិទាំងឡាយ។ អ្នកនោះនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះវា តាមអំពើអាក្រក់របស់វា ព្រោះយើងបានបោះបង់វាចោលហើយ។
12. ជនបរទេសដែលសាហាវជាងគេទាំងអស់ក្នុងចំណោមប្រជាជាតិទាំងឡាយ បានកាប់ដើមឈើនោះ រួចទុកចោល។ មែករបស់វារលំទៅលើតំបន់ភ្នំ និងជ្រលងភ្នំទាំងអស់។ រីឯមែកតូចៗរបស់វាបាក់ធ្លាក់ទៅតាមជ្រោះទាំងឡាយ នៅក្នុងស្រុកនោះ។ ជាតិសាសន៍ទាំងប៉ុន្មាននៅផែនដីនាំគ្នាចាកចេញពីម្លប់របស់វា ហើយបោះបង់វាចោល។