17. ពេលនោះ អ្នកនឹងឃើញព្រះមហាក្សត្រប្រកបដោយភាពថ្កុំថ្កើងអ្នកនឹងឃើញស្រុកទេសរបស់អ្នកមានទឹកដីធំល្វឹងល្វើយ។
18. អ្នកនឹកដល់អតីតកាលដែលធ្វើឲ្យអ្នកញ័ររន្ធត់ ហើយសួរថា:“តើពួកត្រួតត្រា ពួកទារពន្ធនិងពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យនៅតាមកំពែងទៅណាបាត់អស់ហើយ?”។
19. អ្នកនឹងលែងឃើញជាតិសាសន៍ដែលវាយឫកខ្ពស់ហើយនិយាយភាសាចម្លែកស្ដាប់ពុំបានគួរឲ្យអស់សំណើចនោះទៀតហើយ។
20. ចូរសម្លឹងមើលទៅក្រុងស៊ីយ៉ូន ជាក្រុងដែលយើងតែងជួបជុំគ្នាធ្វើពិធីបុណ្យនោះទៅអ្នកនឹងឃើញថាយេរូសាឡឹមជាក្រុងមួយដ៏សុខក្សេមក្សាន្តជាពន្លាដែលគ្មាននរណារុះរើទៀតហើយក៏គ្មាននរណាដកចម្រឹង និងស្រាយខ្សែចេញពីពន្លានេះបានទៀតដែរ។
21. នៅទីនោះ ព្រះអម្ចាស់សម្តែងភាពថ្កុំថ្កើងរបស់ព្រះអង្គឲ្យយើងឃើញគឺព្រះអង្គប្រទានទន្លេដ៏ធំទូលាយជាទន្លេដែលនាវាចំបាំងពុំអាចចូលបានហើយសំពៅដ៏ធំៗក៏ពុំអាចឆ្លងកាត់បានដែរ។
22. ព្រះអម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើយើងព្រះអង្គប្រទានច្បាប់ទម្លាប់មកយើងព្រះអង្គជាព្រះមហាក្សត្ររបស់យើងមានតែព្រះអង្គទេដែលសង្គ្រោះយើង។
23. ខ្សែដែលអ្នកចងក្ដោងនោះធូរអស់ហើយវាពុំអាចទប់ដងក្ដោងឲ្យនៅរឹងប៉ឹងទេហើយក៏ពុំអាចចងក្ដោងបានទៀតដែរ។ពេលនោះ គេនឹងយកជយភ័ណ្ឌដ៏ច្រើនមកចែកគ្នា សូម្បីតែមនុស្សខ្វិនក៏មកយកជយភ័ណ្ឌនេះដែរ។
24. នៅក្រុងយេរូសាឡឹម គ្មាននរណាម្នាក់ពោលថា«ខ្ញុំមានជំងឺ» ទៀតឡើយព្រោះព្រះអម្ចាស់បានលើកលែងទោសឲ្យប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងរួចពីបាប។