17. «ស្រុកអេដុមនឹងវិនាសហិនហោច អស់អ្នកដែលដើរក្បែរនោះនឹងព្រឺសម្បុរ ហើយស្រឡាំងកាំង ដោយឃើញសំណល់បាក់បែកទាំងប៉ុន្មាន។
18. ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «ស្រុកអេដុមប្រៀបបាននឹងក្រុងសូដុម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ា ព្រមទាំងក្រុងឯទៀតៗនៅជុំវិញ ដែលត្រូវវិនាសអន្តរាយ គឺនឹងគ្មានប្រជាជនរស់នៅ ហើយក៏គ្មានមនុស្សណាមកជ្រកអាស្រ័យនៅដែរ។
19. សត្វសិង្ហលោតចេញពីមាត់ទន្លេយ័រដាន់ចូលទៅក្នុងគុម្ពោតព្រៃរហ័សយ៉ាងណាយើងក៏នឹងធ្វើឲ្យប្រជាជនរត់ចេញពីស្រុកអេដុមរហ័សយ៉ាងនោះដែរ។យើងនឹងតែងតាំងអ្នកគ្រប់គ្រងដែលយើងបានជ្រើសរើសឲ្យគ្រប់គ្រងលើស្រុកនេះ។តើមាននរណាអាចផ្ទឹមស្មើនឹងយើង?តើនរណាហ៊ានប្ដឹងយើង?តើអ្នកដឹកនាំណាអាចប្រឆាំងនឹងយើង?»។
20. ហេតុនេះ ចូរនាំគ្នាស្ដាប់អំពីការដែល ព្រះអម្ចាស់សម្រេចធ្វើចំពោះស្រុកអេដុមនិងគម្រោងការដែលព្រះអង្គគ្រោងទុកដើម្បីដាក់ទោសអ្នកក្រុងថេម៉ាន!សត្រូវពិតជានាំអ្នកស្រុកនេះចេញទៅដូចកូនចៀមដែលគេកៀរយកទៅព្រមទាំងបំផ្លាញស្រុកភូមិរបស់ពួកគេឲ្យហិនហោចទៀតផង។
21. ពេលស្រុកអេដុមរលំ ផែនដីក៏កក្រើកសម្រែករបស់គេលាន់ឮរហូតដល់សមុទ្រកក់។
22. សត្រូវមកវាយប្រហារដូចខ្លែងសំកាំងស្លាបលើក្រុងបូសរ៉ានៅថ្ងៃនោះ ចិត្តរបស់ទាហានដ៏អង់អាចនៃជនជាតិអេដុម នឹងឈឺចុកចាប់ដូចស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន»។
23. នេះជាព្រះបន្ទូលស្ដីអំពីក្រុងដាម៉ាស់។«អ្នកក្រុងហាម៉ាត់ និងអ្នកក្រុងអើផាតត្រូវអាម៉ាស់ ដ្បិតពួកគេទទួលដំណឹងមិនល្អពួកគេញ័ររន្ធត់យ៉ាងខ្លាំងពួកគេអន្ទះអន្ទែងដូចទឹកសមុទ្រពុះកញ្ជ្រោលគ្មាននរណាអាចធ្វើឲ្យស្ងប់បានឡើយ។
24. អ្នកក្រុងដាម៉ាស់ធ្លាក់ទឹកចិត្តហើយបែរក្រោយ ដើម្បីរត់គេចខ្លួនពួកគេភ័យតក់ស្លុតឈឺចុកចាប់អន្ទះអន្ទែងដូចស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន។
25. តើក្រុងដ៏ល្បីល្បាញ ក្រុងដ៏សប្បាយនេះត្រូវគេបោះបង់ចោលមែនឬ?
26. នៅថ្ងៃនោះ ពួកយុវជនដួលស្លាប់នៅតាមផ្លូវទាហានទាំងអស់ក៏បាត់បង់ជីវិតដែរ- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល។
27. យើងនឹងដុតកំពែងក្រុងដាម៉ាស់ហើយភ្លើងនោះនឹងឆេះបំផ្លាញវិមានរបស់ស្ដេចបេនហាដាដ»។
28. នេះជាព្រះបន្ទូលស្ដីអំពីស្រុកកេដារ និងនគរទាំងប៉ុន្មាននៅហាសោរ ដែលព្រះចៅនេប៊ូក្នេសា ជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន វាយយកបាន។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖«ចូរក្រោកឡើង ទៅវាយលុកស្រុកកេដារចូរកម្ទេចពួកអ្នកស្រុកខាងកើតនោះឲ្យអន្តរាយទៅ!