1. «ផ្ទៃមេឃអើយចូរត្រងត្រាប់ស្ដាប់សេចក្ដីដែលខ្ញុំនឹងថ្លែង!ផែនដីអើយ ចូរស្ដាប់ពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយ!
2. សូមឲ្យដំបូន្មានរបស់ខ្ញុំធ្លាក់ដូចទឹកភ្លៀងសូមឲ្យពាក្យសម្ដីរបស់ខ្ញុំស្រក់ដូចសន្សើមដូចភ្លៀងបង្អុរមកលើរុក្ខជាតិខៀវខ្ចីឬដូចដំណក់ទឹកធ្លាក់ទៅលើស្មៅ
3. ដ្បិតខ្ញុំនឹងប្រកាសអំពីព្រះនាមព្រះអម្ចាស់!ចូរលើកតម្កើងភាពថ្កុំថ្កើងរបស់ព្រះនៃយើង!
4. ព្រះអង្គជាថ្មដាហើយស្នាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គល្អឥតខ្ចោះ។មាគ៌ារបស់ព្រះអង្គសុទ្ធតែទៀងត្រង់។ព្រះអង្គជាព្រះដ៏ស្មោះត្រង់ព្រះអង្គមិនអយុត្តិធម៌ឡើយដ្បិតព្រះអង្គសុចរិត និងយុត្តិធម៌។
5. ព្រះអង្គជ្រាបថា អ្នករាល់គ្នាក្បត់ព្រះអង្គដោយអ្នករាល់គ្នាមានមារយាទបែបនេះអ្នករាល់គ្នាមិនមែនជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គទៀតទេអ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សអប្រិយនិងមានចិត្តវៀចវេរ។
6. ប្រជាជនល្ងីល្ងើ ឥតប្រាជ្ញាអើយហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តបែបនេះចំពោះព្រះអង្គជាព្រះបិតាដែលបានបង្កើតអ្នកមក!ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យអ្នកទៅជាប្រជាជាតិមួយព្រមទាំងពង្រឹងអ្នកឲ្យមាំមួនទៀតផង។
7. ចូរនឹកចាំពីអតីតកាលចូររិះគិតអំពីឆ្នាំនានាដែលកន្លងហួសមកហើយចូរសុំឲ្យឪពុកម្ដាយ និងជីដូនជីតារបស់អ្នករៀបរាប់អំពីហេតុការណ៍នៅជំនាន់មុនៗ។
8. ពេលព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតប្រទានទឹកដីឲ្យប្រជាជាតិទាំងឡាយ ទុកជាកេរមត៌កពេលព្រះអង្គបំបែកមនុស្សលោកចេញពីគ្នាព្រះអង្គបានកំណត់ព្រំដែនឲ្យជាតិសាសន៍នានាដោយយោងតាមចំនួនកូនចៅអ៊ីស្រាអែល។
9. ព្រះអម្ចាស់បានជ្រើសរើសអ៊ីស្រាអែលទុកជាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គព្រះអង្គជ្រើសរើសកូនចៅលោកយ៉ាកុបទុកជាចំណែកមត៌ករបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។
10. ព្រះអង្គបានរកឃើញអ៊ីស្រាអែលនៅវាលរហោស្ថាន ក្នុងទឹកដីហួតហែងដែលមានតែឆ្កែព្រៃរស់នៅព្រះអង្គបីបាច់ថ្នាក់ថ្នម និងអប់រំអ៊ីស្រាអែលព្រះអង្គការពារគេដូចប្រស្រីព្រះនេត្ររបស់ព្រះអង្គ។
11. ព្រះអង្គប្រព្រឹត្តចំពោះអ៊ីស្រាអែលដូចសត្វឥន្ទ្រីបង្រៀនកូននៅក្នុងសំបុកព្រមទាំងហើរការពារពីលើកូនរបស់វាហើយត្រដាងស្លាបក្រុងកូនរបស់វានិងដាក់កូននៅលើចំអេងស្លាបផង។
12. មានតែព្រះអម្ចាស់មួយអង្គគត់ដែលដឹកនាំប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គគឺព្រះអង្គមិនត្រូវការព្រះដទៃឡើយ។
13. ព្រះអង្គនាំប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គឡើងទៅរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំហើយឲ្យពួកគេបរិភោគភោគផលដែលដុះនៅតាមចម្ការព្រះអង្គឲ្យពួកគេបរិភោគទឹកឃ្មុំ និងប្រេងនៅតាមកន្លែងដែលមានថ្ម។
14. គោញី និងពពែញីផ្ដល់ទឹកដោះឲ្យពួកគេពួកគេមានសាច់សត្វដ៏ធាត់ៗបរិភោគគឺកូនចៀម និងចៀមឈ្មោលនៅស្រុកបាសានព្រមទាំងពពែឈ្មោលពួកគេបរិភោគនំប៉័ងធ្វើពីម្សៅដ៏ល្អៗហើយផឹកស្រាទំពាំងបាយជូរដ៏ឆ្ងាញ់ពិសា។
15. យេស៊ូរូនបានធំធាត់ មានកម្លាំងរឹងប៉ឹង(ពិតមែនហើយ អ្នកបានធំធាត់ និងមាំមួន!)ហើយគេក៏បោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់ដែលបានបង្កើតខ្លួនមកគេបានមាក់ងាយព្រះអង្គដែលជាថ្មដានិងជាព្រះសង្គ្រោះរបស់ខ្លួន។
16. ពួកគេធ្វើឲ្យព្រះអង្គប្រច័ណ្ឌព្រោះពួកគេបែរទៅគោរពព្រះដទៃពួកគេធ្វើឲ្យព្រះអង្គទ្រង់ព្រះពិរោធព្រោះពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើគួរស្អប់ខ្ពើម។
17. ពួកគេសែនព្រេនអារក្សដែលមិនមែនជាព្រះព្រមទាំងសែនព្រេនដល់ព្រះទាំងឡាយដែលខ្លួនពុំស្គាល់គឺជាព្រះថ្មីៗដែលបុព្វបុរសរបស់ខ្លួនពុំធ្លាប់គោរព។
18. អ្នកបានប្រមាថមាក់ងាយព្រះអង្គដែលជាថ្មដា ហើយបានបង្កើតអ្នកមកអ្នកបានបំភ្លេចព្រះជាម្ចាស់ដែលផ្ដល់ជីវិតឲ្យអ្នក។
19. ព្រះអម្ចាស់ទតឃើញដូច្នេះព្រះអង្គបោះបង់ចោលពួកគេ។បុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យព្រះអង្គខ្ញាល់។
20. ព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលថា៖«យើងលែងរវីរវល់នឹងពួកគេហើយយើងមុខជាឃើញថាពួកគេនឹងក្លាយទៅជាយ៉ាងណា។ពួកគេជាមនុស្សពាលគ្មាននរណាអាចទុកចិត្តពួកគេឡើយ»។
21. ពួកគេធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តប្រច័ណ្ឌដោយសារព្រះក្លែងក្លាយពួកគេធ្វើឲ្យយើងខឹងដោយសារព្រះដែលឥតបានការ។ដូច្នេះ យើងក៏នឹងធ្វើឲ្យពួកគេប្រច័ណ្ឌដោយសារមនុស្សដែលមិនមែនជាប្រជាជនយើងនឹងធ្វើឲ្យពួកគេខឹងដោយសារប្រជាជាតិដែលមិនដឹងខុសត្រូវ។
22. ភ្លើងកំហឹងរបស់យើងកំពុងតែឆាបឆេះរាលដាលរហូតទៅដល់ស្ថានមនុស្សស្លាប់។ភ្លើងនេះនឹងឆាបឆេះផែនដីនិងភោគផលទាំងប៉ុន្មាននៅលើផែនដីព្រមទាំងឆាបឆេះគ្រឹះរបស់ភ្នំនានាផង។
23. យើងនឹងធ្វើឲ្យទុក្ខវេទនាកើតមានដល់ពួកគេផ្ទួនៗគ្នា។យើងនឹងបាញ់ព្រួញទាំងប៉ុន្មានរបស់យើងទៅលើពួកគេ។
24. ពួកគេនឹងធ្លាក់ខ្លួនខ្សោយ ដោយសារទុរ្ភិក្សឈឺរ៉ាំរ៉ៃ ដោយជំងឺគ្រុនក្ដៅ និងជំងឺឆ្លង។យើងនឹងប្រហារពួកគេដោយចង្កូមរបស់សត្វសាហាវ និងពស់អាសិរពិស។
25. នៅខាងក្រៅផ្ទះ ពួកគេស្លាប់ដោយមុខដាវខាងក្នុង ពួកគេស្លាប់ដោយភ័យញាប់ញ័រ។សេចក្ដីស្លាប់កើតមានដល់ពួកគេគ្រប់គ្នាទាំងកំលោះ ទាំងក្រមុំទាំងទារកនៅបៅ ទាំងចាស់សក់ស្កូវ។
26. យើងមានបំណងបំផ្លាញពួកគេទាំងស្រុងយើងចង់លុបបំបាត់ពួកគេពីផែនដីមិនឲ្យនរណានឹកនាដល់ពួកគេទៀត។
27. ប៉ុន្តែ យើងនឹងបារម្ភក្រែងលោខ្មាំងសត្រូវយល់ច្រឡំហើយចំអក និងប្រមាថមើលងាយយើងដោយពោលថា “ពួកយើងជាមនុស្សខ្លាំងពូកែគឺមិនមែនព្រះអម្ចាស់ទេដែលសម្រេចការនេះ”។
28. អ៊ីស្រាអែលជាប្រជាជាតិឥតដឹងខុសត្រូវពួកគេគ្មានប្រាជ្ញាទាល់តែសោះ។
29. ប្រសិនបើពួកគេមានប្រាជ្ញានោះពួកគេមុខជាពិចារណា ហើយយល់ថានៅអនាគត តើពួកគេនឹងទៅជាយ៉ាងណា។
30. ប្រសិនបើព្រះអម្ចាស់ ដែលជាថ្មដារបស់ពួកគេមិនប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវទេនោះតើខ្មាំងសត្រូវតែម្នាក់អាចដេញតាមអ៊ីស្រាអែលដល់ទៅមួយពាន់នាក់ហើយខ្មាំងសត្រូវតែពីរនាក់អាចធ្វើឲ្យអ៊ីស្រាអែលមួយម៉ឺននាក់បាក់ទ័ពកើតឬ?
31. ប៉ុន្តែ ខ្មាំងសត្រូវរបស់យើងដឹងស្រាប់ហើយថាព្រះដែលជាថ្មដារបស់ពួកគេពុំអាចផ្ទឹមស្មើនឹងព្រះជាម្ចាស់ដែលជាថ្មដារបស់យើងឡើយ។
32. ចំណែកឯពួកគេវិញ ពួកគេប្រៀបដូចជាអ្នកក្រុងសូដុម និងអ្នកក្រុងកូម៉ូរ៉ាហើយប្រៀបដូចជាដើមទំពាំងបាយជូរដែលមានផ្លែល្វីង និងមានជាតិពុល។
33. ស្រាទំពាំងបាយជូររបស់ពួកគេប្រៀបដូចជាពិសរបស់នាគនិងដូចជាពិសដ៏សាហាវរបស់ពស់វែក។
34. យើងរៀបចំគម្រោងការមួយដ៏លាក់កំបាំងដែលយើងបម្រុងទុក ប្រឆាំងនឹងពួកគេ។
35. ការសងសឹកស្រេចតែលើយើងយើងនឹងតបទៅពួកគេវិញនៅពេលពួកគេជំពប់ដួល!ដ្បិតថ្ងៃវេទនាជិតមកដល់ហើយថ្ងៃអន្សារបស់ពួកគេនៅជិតបង្កើយ។
36. ព្រះអម្ចាស់រកយុត្តិធម៌ឲ្យប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គព្រះអង្គអាណិតអាសូរអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គនៅពេលព្រះអង្គទតឃើញពួកគេអស់កម្លាំងដោយគ្មានអ្វីធ្វើជាទីពឹង និងជួយរំដោះពួកគេ។
37. ព្រះអង្គនឹងសួរពួកគេថា“តើព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាគឺព្រះដែលអ្នករាល់គ្នាទុកជាថ្មដាដើម្បីពឹងផ្អែកនោះ នៅឯណា?
38. អ្នករាល់គ្នាធ្វើយញ្ញបូជានិងពិធីច្រួចស្រាសែនព្រះទាំងនោះបើព្រះទាំងនោះចេះសេពសោយមែនឲ្យពួកគេក្រោកឡើងជួយសង្គ្រោះ និងការពារអ្នករាល់គ្នាទៅ!
39. ឥឡូវនេះ ចូរទទួលស្គាល់ថាមានតែយើងប៉ុណ្ណោះដែលជាព្រះជាម្ចាស់ក្រៅពីយើង គ្មានព្រះណាផ្សេងទៀតឡើយ។យើងផ្ដល់ជីវិត និងដកជីវិតយើងធ្វើឲ្យរបួស និងធ្វើឲ្យជាវិញគ្មាននរណាអាចរំដោះពីដៃយើងទេ។
40. យើងលើកដៃឆ្ពោះទៅលើមេឃហើយសច្ចាក្នុងនាមយើងដែលជាព្រះគង់នៅអស់កល្បជានិច្ចថា:
41. យើងសំលៀងដាវ និងខាត់វាយ៉ាងរលោងដើម្បីរកយុត្តិធម៌ ដោយដៃយើងផ្ទាល់គឺយើងតទល់នឹងបច្ចាមិត្តរបស់យើងហើយសងសឹកនឹងអស់អ្នកដែលស្អប់យើង។
42. យើងនឹងធ្វើឲ្យព្រួញរបស់យើងជោកដោយឈាមដាវរបស់យើងចាក់ទម្លុះសាច់របស់ខ្មាំងសត្រូវគ្មានទាហានណាម្នាក់របស់ពួកគេគេចផុតពីមុខដាវនេះបានឡើយគឺទាំងអ្នករបួស ទាំងអ្នកជាប់ជាឈ្លើយនឹងត្រូវវិនាសដូចគ្នា”។
43. ចូរឲ្យប្រជាជាតិទាំងឡាយអបអរសាទរប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់!ដ្បិតព្រះអង្គសងសឹកជួសអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គព្រះអង្គដាក់ទោសបច្ចាមិត្ត។ព្រះអង្គធ្វើឲ្យទឹកដី និងប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គរួចផុតពីសៅហ្មង»។
44. លោកម៉ូសេ និងលោកយ៉ូស្វេ ជាកូនរបស់លោកនូន នាំយកព្រះបន្ទូលទាំងប៉ុន្មានដែលមាននៅក្នុងបទចម្រៀងនេះ មកប្រកាសឲ្យប្រជាជនបានឮ។
45. ពេលលោកម៉ូសេប្រកាសព្រះបន្ទូលទាំងនេះដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ចប់សព្វគ្រប់ហើយ
46. លោកមានប្រសាសន៍ទៅគេទៀតថា៖ «ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះបន្ទូលទាំងប៉ុន្មាន ដែលខ្ញុំប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នានៅថ្ងៃនេះ ហើយប្រៀនប្រដៅកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាឲ្យកាន់ និងប្រតិបត្តិតាមព្រះបន្ទូលទាំងអស់ដែលមានចែងក្នុងក្រឹត្យវិន័យនេះ។
47. ព្រះបន្ទូលទាំងនេះមិនមែនឥតខ្លឹមសារទេ ផ្ទុយទៅវិញ ជាព្រះបន្ទូលដែលផ្ដល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានជីវិត និងមានអាយុយឺនយូរនៅក្នុងទឹកដី ដែលអ្នករាល់គ្នានឹងឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ចូលទៅកាន់កាប់»។
48. នៅថ្ងៃដដែលនោះ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេដូចតទៅ៖
49. «ចូរឡើងទៅកំពូលភ្នំនេបូ ដែលស្ថិតនៅលើជួរភ្នំអាបារីម ក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ ទល់មុខនឹងទន្លេយ័រដាន់ ហើយសម្លឹងមើលស្រុកកាណាន ដែលយើងប្រគល់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទុកជាកម្មសិទ្ធិ។
50. អ្នកនឹងស្លាប់នៅលើភ្នំដែលអ្នកឡើងទៅនោះ គឺអ្នកនឹងទៅជួបជុំដូនតារបស់អ្នក ដូចអើរ៉ុនដែលបានស្លាប់នៅលើភ្នំហោរ ទៅជួបជុំដូនតារបស់គាត់ដែរ។
51. កាលនៅក្បែរប្រភពទឹកមេរីបា នៅកាដេស ក្នុងវាលរហោស្ថានស៊ីន អ្នកទាំងពីរបានប្រព្រឹត្តខុសយ៉ាងធ្ងន់ចំពោះយើង នៅមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែល គឺអ្នកទាំងពីរពុំបានលើកតម្កើងយើងជាព្រះដ៏វិសុទ្ធ* នៅក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ។
52. ដូច្នេះ អ្នកនឹងមើលឃើញស្រុកដែលស្ថិតនៅចំពោះមុខអ្នក តែអ្នកនឹងមិនចូលទៅក្នុងស្រុក ដែលយើងប្រគល់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឡើយ»។