11. Wong-wong mau banjur padha matur marang Sang Malaekating Yehuwah kang jumeneng ana ing antarane wit jambu keling, mangkene: Kawula sampun sami ndlajahi dhateng bumi, lah salumahing bumi katingal ayem lan tentrem.
12. Ing kono ature Sang Malaekating Yehuwah: Dhuh Yehuwah, Gustinipun sarwa tumitah, badhe ngantos pinten laminipun anggen Paduka boten welas dhateng Yerusalem sarta kitha-kithanipun Yehuda ingkang sampun Paduka bendoni laminipun pitung dasa taun punika?
13. Sang Yehuwah tumuli paring wangsulan marang malaekat kang ngandika karo aku mau, kalawan tetembungan kang kapenak lan nglipur.
14. Malaekat kang ngandikan karo aku banjur dhawuh marang aku mangkene: Iki undhangna: Pangandikane Sang Yehuwah Gustine sarwa dumadi: Wus banget anggoningSun mbudidaya kanggo Yerusalem lan Sion,
15. nanging banget anggoningSun bendu marang para bangsa kang rumangsa tentrem iku lan kang bareng Ingsun duka sathithik bae, banjur padha ngrewangi gawe piala;