12. Para umat padha budhala lan ngluruga,menyang lebak Yosafat,dene Ingsun bakal lenggah ana ing kana,ngadili sakehe para bangsa ing ngendi-endi.
13. Aritira padha empaknaawit undhuh-undhuhane wus tuwa,padha mrenea, padha meresa,awit pamipitane wus kebak anggur,genthong-genthonge wus padha luber,marga akeh pialane wong-wong iku.
14. Akeh wong, akeh wong,ing lebak karampungan,awit wus cedhak dinane Sang Yehuwah,ana ing lebak karampungan!
15. Srengenge lan rembulan padha dadi peteng,lintang-lintang wus padha ilang cahyane,
16. Pangeran Yehuwah bakal nggero saka ing Sion,ngumandhangake swarane saka ing Yerusalem,langit lan bumi gonjang-ganjing.Nanging Sang Yehuwah dadi pangungsen tumrap umate,lan dadi beteng tumrap wong Israel.
17. “Sira banjur bakal padha sumurupyen Ingsun, Yehuwah, iku Allahira,kang akedhaton ana ing Sion,gunungingSun kang Suci,lan Yerusalem bakal dadi suci,sarta ora diliwati maneh dening bangsa liya.
18. Ing wektu iku bakal kelakongunung-gunung bakal padha netesake anggur anyar,lan tengger-tengger padha mili puwan,lan sakehe kali ing tanah Yehudapadha mili banyu;apamaneh bakal ana tuk metu sakaing padalemane Pangeran Yehuwah,sarta bakal mbanyoni lebak Sitim.
19. Tanah Mesir bakal dadi sepi mamring,lan tanah Edom dadi pasamunan,awit saka panganiaya kang ditandukane marang bani Yehuda,dene wus ngwutahake getih resik ana ing tanahe.
20. Nanging Yehuda lestari dienggoni ing salawase,lan uga Yerusalem nganti turun-tumurun.
21. Lah Ingsun bakal males marang getihe,sapira kang durung Sunwales,Pangeran Yehuwah tetep akedhaton ana ing Sion.”