4. Sapa kang nglakoni lan nindakake iku kabeh?Panjenengane, kang wiwit biyen mula nimbali para turuning manungsa,Ingsun, Yehuwah, kang dhisik dhewe,tuwin tumrap para wong kang keri dhewe,Ingsun tetep Panjenengane iku uga.
5. Pulo-pulo padha sumurup lan banjur wedi,poncot-poncoting bumi padha gumeter;padha teka lan saya cedhak.
6. Padha tulung-tinulung lan celathu marang kancane:“Atimu sing tatag!”
7. Si pandhe nyantosakake si kemasan,kang nipisake logam kalawan palu nyantosakake atine kang nggembleng ing paron;lan banjur celathu marang si tukang patri: “Iku becik,”tuwin garapane nuli dikukuhake kalawan paku,supaya ora gonjang-ganjing.
8. Nanging sira, he Israel, abdiningSun,he Yakub, kang wus Sunpilih,turune Abraham, mitraningSun;
9. sira kang wus Sunpundhut saka ing poncot-poncoting bumisarta kang wus Suntimbali saka ing pojok-pojoke,Ingsun ngandika marang sira: “Sira iku abdiningSun,sira wus Sunpilih lan ora Suntampik”;
10. sira aja wedi, sabab Ingsun nganthi marang sira,sira aja melang-melang, awit Ingsun iki Allahira.Ingsun bakal nyantosakake, malah bakal mitulungi sira;Ingsun bakal nganthi sira kalawan astaningSun tengen kang njalari menang.
11. Lah sakehe wong kang nepsu marang sirabakal kawirangan lan nandhang kanisthan;para wong kang madoni sira bakal padha kayadene ora anatuwin bakal padha nemu karusakan;
12. sira bakal nggoleki wong-wong kang padha nglawan marang sira,nanging ora bakal ketemu;para wong kang merangi sira bakal kayadene ora analan tanpa guna.