1. Lah bakal ana ratu kang ngasta paprentahan kalawan adil,apadene para pemimpin bakal mimpin kalawan jujur,
2. tuwin sawiji-wijine bakal kayadene papan pangauban samangsa ana anginsarta papan pangayoman samangsa ana prahara,kayadene ilen-ilen banyu ing papan kang garing,kayadene aube watu kang gedhe ing tanah kang ngenthak-enthak.
3. Mripate wong kang padha ndeleng bakal ora diremake maneh,lan kupinge wong kang padha krungu bakal nggatekake.
4. Atine wong kang kurang pikiran bakal bisa nenimbang,sarta ilate wong kang groyok bakal bisa celathu cetha.
5. Wong gemblung ora bakal kaaranan maneh wong kang abudi luhur,lan wong culika ora bakal diarani wong luhur.
6. Sabab wong gemblung bakal mratelakake gemblunge,tuwin atine ngrancang prakara kang ala,yaiku sumedya murtadsarta ngandhakake bab kang nasarake tumrap Pangeran Yehuwah,ora mreduli marang kothonging wetenge wong keluwenlan marang wong kang ngelak butuh ngombe.
7. Wong culika iku akal-akale ala,kang dirancang panggawe kang nisthakanggo gawe cilakane wong sangsara kalawan tembung-tembunge kang goroh,sanadyan wong miskin iku mbelani hake.
8. Nanging wong kang luhur budine iku ngrancang bab-bab kang luhur,lan tansah tumindak mangkono.
9. He para wong wadon kang padha urip kanthi tentrem,padha tangia, rungokna swaraku,he para bocah wadon kang padha urip kanthi ayem,padha gatekna tembungku!
10. Ing sajroning sataun punjulkowe bakal padha gumeter,he para wong kang padha urip kanthi tentrem,amarga panene woh anggur wus entek rusak,lan panen wowohan liyane uga ora ana.
11. Padha gumetera, he para wong wadon kang padha urip kanthi ayem,padha gumetera, he para wong wadon kang padha urip kanthi tentrem,selehna lan cucula sandhanganmu,padha manganggoa bagor ing lambungmu!
12. Padha tangisana pategalanmu kang endah,tuwin witmu anggur kang tansah mbiyet wohe,
13. padha tangisana tanahe bangsakukang kathukulan grumbul eri lan piskucing,malah uga sakehe omahmu, panggonan kang kanggo bungah-bungahing kutha kang kebak kasenengan.