3. Ingsun iki wus paring dhawuh marang para wong kang Sunsucekake,wus nimbali para wongingSun kang prakosasupaya matrapi paukumaning bebenduningSun,marang para wongingSun, kang padha suka-suka lan gumunggung.
4. Ana swara rame ing gunung-gunung,kaya swaraning kumpulaning wong kang akeh cacahe!Swara gumuruhing karajan-karajan,lan bangsa-bangsa kang padha nglumpuk!Pangeran Yehuwah, Gustine sarwa tumitahlagi niti-priksa wadya-bala perang.
5. Iku padha teka saka ing nagara kang adoh,malah saka ing poncoting langit,yaiku Sang Yehuwah lan kang nibakake dedukanearep padha ngrusak saindenging bumi.
6. Padha ngadhuh-adhuha, sabab dinane Sang Yehuwah wus cedhak,tekane iku kayadene pangrusak saka Kang Mahakwasa.
7. Awit saka iku sakehing tangan bakal dadi lemes,lan atine saben manungsa bakal luluh,
8. sarta wong-wong bakal padha kaget.Lara mules lan lara nguwat bakal tumempuh marang wong-wong mau,padha ngolang-ngaling kaya wong wadon nglarani.Bakal padha pandeng-pandengan kalawan kaebatan,raine padha kaya wong kang lara kadhemen.
9. Dinane Sang Yehuwah pranyata rawuh tanpa welas,kalawan bebendu lan deduka kang mulad-mulad,arep damel sepi mamringing bumiarep nyirnakake wong-wong ing kono kang padha agawe dosa.
10. Sabab lintang-lintang lan golongane ing langitbakal ora padha nyunarake cahyane;srengenge bakal dadi peteng nalika mlethek,lan rembulan ora bakal nyorotake sunare.