1. He para wong Benyamin padha lumayua ngungsi,saka ing satengahe kutha Yerusalem!Ngunekna kalasangka ana ing Tekoa,ngumbulna kebul kanggo pratandha ana ing Bet-Kerem!Amarga bilai wus ngincer saka ing lor,yaiku karusakan gedhe.
2. Putri ing Sion apa padha karopangonan kang banget disenengi?
3. Temahan para pangon padha nekaniklawan pepanthaning kewane?Padha masang tarub-tarube ana ing sakubenge.Siji-sijine padha mangan apa kang tinemu nganti gusis.
4. “Padha samektaa ing perang nglawan dheweke;payo padha nempuh ing wayah tengange!”“Cilaka aku kabeh, amarga srengengene wus ngglewang,wayangane ing wayah sore wus dadi dawa!”
5. “Payo, padha mangsah perang ing wayah bengi,lan ngrusak kedhaton-kedhatone!”
6. Amarga pangandikane Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadi mangkene:“Wit-witane padha tegorana lan urugana lemah,dadia tanggul kanggo nglawan Yerusalem!Jer iku kutha kang kudu diukum!Mung panganiaya kang tinemu ana ing kono!
7. Kaya sendhang kang ngluberake banyune,iya mangkono Yerusalem anggone ngwetokake durakane.Ambeksiya lan panganiaya tansah keprungu ana ing kono,tatu lan gebugan tansah Sunpirsani.
8. He Yerusalem, sira nampanana pamerdi,supaya Ingsun ora nilar sira,lan ora ndadekake sira sepi mamring,dadi nagara kang suwung!”
9. Mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Gustining kang sarwa dumadi:“Kekarene wong Israel asagana nganti njlimet,kaya pangasage wit anggur.Balia dadi kaya tukang ngundhuh anggur,klawan tanganira kang methiki woh anggur ing carang-carange!”
10. Marang sapa anggonku kudu kandhalan nglairake paseksen supaya wong banjur padha nggatekake?Kupinge wong-wong mau nyata ora tetakan;wong-wong iku ora bisa ngrungokake!Lah, pangandikane Sang Yehuwah dadi cacadan,ora disenengi.
11. Nanging aku kebak bebendune Sang Yehuwah,nganti kesel anggonku nahanake,kudu ngesokake iku marang bayi ing dedalan,lan marang kumpulane para wong nom-noman.Dadia lanang dadia wadon mesthi padha dicekel,iya kang tuwa, iya kang wus akeh umure.
12. Omah-omahe bakal dadi duweke wong liya,dalasan pategalan-pategalane lan bojo-bojone.“Lah, astaningSun bakal Sunacungake,nglawan wong kang manggon ing nagara kene,-- mangkono pangandikane Sang Yehuwah. --
13. Lah, wiwit saka kang cilik nganti tumeka kang gedhe,panunggalane wong-wong iku,kabeh padha ngudi oleh bathi,dadia nabi dadia imam kabeh padha ngapusi.
14. Padha nambani tatune umatingSun,iku kaangep entheng, celathune:Tentrem rahayu! Tentrem rahayu!Nanging ora ana tentrem rahayu.
15. Pancene kudu padha rumangsa wirang,amarga padha nindakake kanisthan,nanging babar pisan ora rumangsa isinlan padha ora nyumurupi ing kanisthane.Mulane bakal padha ambruk ana ing satengahe wong kang padha ambruk;bakal padha kesandhung lan tibaing nalika Ingsun ngadili wong-wong iku,-- mangkono pangandikane Sang Yehuwah.”
16. Pangandikane Sang Yehuwah mangkene:“Sira padha ngadhanga ana ing dedalan lan ngawasnatakokna dalan-dalan kang kuna-kuna,endi kang becik, liwatana,sarana mangkono nyawanira bakal oleh katentreman.Nanging wong iku padha ngucap:Aku padha emoh liwat ing kono!
17. Ingsun uga wus ngangkat wong kang padha jaga,dhawuhingSun: “Pada ngrungokna unining kalasangka!Nanging padha mangsuli: Aku padha emoh ngrungokake!