7. Mulane, -- mangkene pangandikane Sang Yehuwah --, lah bakal tumeka ing wektune wong ora muni mangkene maneh: Demi Sang Yehuwah agesang, kang ngentasake Israel saka ing tanah Mesir!,
8. nanging mangkene: Demi Sang Yehuwah agesang kang ngirid lan ngulihake tedhak turune Israel metu saka ing tanah lor lan saka sakehing nagara, anggone Panjenengane mbuyarake wong-wong iku, sarta iku banjur bakal padha manggon ana ing tanahe dhewe.”
9. Bab para nabi.Atiku remuk sajroning dhadhaku.Sakehing balungku gograg.Kaananku kaya wong mendem,kaya wong lanang kang keladuk anggone ngombe anggur,awit saka Sang Yehuwahlan pangandikane kang suci.
10. Nagara wus kebak wong laku jina;sanyata marga saka ipat-ipat ikinagara iki dadi garing,lan suket-suket ing ara-ara padha alum;kang diburu mung piala,lan karosane iku anggone padha ora adil.
11. “Sanyata, nabia, imama padha dursila;ana ing padalemaningSun Ingsun uga nrenjuhi pialane.Mangkono pangandikane Sang Yehuwah.
12. Mulane dalan kang diambah para wong ikubakal kaya dalan kang lunyu;ana ing petengan bakal padha kesandhunglan tiba ana ing kono,amarga Ingsun bakal ndhatengake bilaitumrap para wong ikuing sajroning taun nalika padha kaukum.Mangkono pangandikane Sang Yehuwah.
13. Ing kalangane para nabi ing Samaria,Ingsun nguningani ana kang ora patut,padha meca demi Baallan padha nasarake umatingSun Israel.
14. Nanging ing kalangane para nabi ing YerusalemIngsun nguningani pokal kang rusuh,padha laku jina lan tumindak ora jujur,padha mangkotake atine wong kang nindakake piala,temah ora ana wong kang mratobat saka kadursilane.Kabeh wus padha dadi kaya Sodom tumrap Ingsun,sarta para kang manggon ing kono kaya Gomora.”
15. Marga saka iku pangandikane Sang Yehuwah,Gustining kang sarwa dumadi,tumrap para nabi iku mangkene:“Lah, Ingsun bakal maringi pangan butrawalilan omben-omben racun marang wong-wong iku,awit marga saka para nabi ing Yerusalem iku,kadursilan wis ngembrah ana ing saindenging nagara.”
16. Mangkene pangandikane Sang Yehuwah,Gustine kang sarwa dumadi:“Aja ngrungokake tembunge para nabikang memeca marang sira!Wong-wong iku mung aweh pangarep-arep kang kothong marang sira,lan mung medharake wangsit akal-akalane dhewe,kang tekane ora saka lesane Sang Yehuwah.
17. Wong iku padha kandha marang wong kang padha nyampahi sabdane Sang Yehuwah:Kowe bakal padha slamet!lan marang sadhengah wong kang mbeguguknuruti tekading atine,kandhane mangkene: Kowe ora bakal nemu bilai!”
18. Awitdene sapa ta kang nekseni pirembagane Sang Yehuwah,temah bisa nggatekake lan krungu pangandikane?Sapa kang nggatekake lan ngrungokake iku?
19. Mara delengen, praharaning Sang Yehuwah,yaiku bentering bebendune, wus metu nyamber-nyamber,-- angin lesus --lan tumiba nempuh sirahe para wong duraka.
20. Bebendune Sang Yehuwah ora bakal mendha,nganti Panjenengane wus nindakakelan mujudake apa kang wus rinancang ana ing panggalihe;ing dina-dina kang wekasan sira bakal mangretiprakara iku temenan!
21. “Ingsun ora ngutus para nabi iku,ewadene padha mempeng,Ingsun ora paring pangandika marang para wong iku,ewadene padha memeca.
22. Saupama padha nunggoni anggoningSun pirembagan,mesthi padha nglairake pangandikaningSun marang para umatingSun,lan padha ngajak bali umatingSun saka ing tindak-tanduke kang alatuwin panggawene kang dursila.
23. Ingsun rak dudu Allah kang mung ana ing cedhakan,nanging kang ana ing kadohan uga.Mangkono pangandikane Sang Yehuwah.