1. Mangkene pangandikane Sang Yehuwah: Gapura plataran njero kang marep mangetan kudu mineb ing sajroning nem dina, dina nyambut gawe, nanging ing dina Sabat supaya diwengakake; ing dina sasi anyar uga kudu diwengakake.
2. Raja iku anggone bakal lumebu saka njaba ngliwati bangsaling gapura lan banjur ngadeg ing sacedhake sakaning gapura iku. Ing nalika iku para imam padha ngolah kurban obaran lan kurban kaslametaning raja mau, dene raja iku nuli sujud nyembah ana ing tlundhaging gapura iku, banjur metu maneh. Anadene gapura iku nganti sore ora kena kainebake.
3. Wong-wong ing nagara iya kudu melu sujud nyembah ana ing ngarsane Sang Yehuwah ana ing gapura kono, ing dina Sabat lan ing dina sasi anyar.
4. Kurban obaran kang kudu kacaosake dening ratu marang Sang Yehuwah ing dina Sabat iku, wedhus gembel enem kang tanpa cacad lan wedhus gembel lanang siji kang tanpa cacad.
5. Kurban dhaharan kang awujud wedhus gembel lanang iku kudu kaolah kalawan glepung sa-efa, dene kurban dhaharan kang awujud wedhus-wedhus gembel liyane, iku gumantung karo kakuwatane, lan lenga sa-hin kanggo sa-efa.
6. Ing sasi anyar kudu kapisungsungake sapi lanang enom siji kang tanpa cacad, sarta wedhus gembel enem lan wedhus gembel lanang siji kang tanpa cacad.
7. Kanggo kurban dhaharan, raja kudu nyawisake glepung sa-efa kalawan sapi siji lan glepung sa-efa kalawan wedhus gembel lanang siji, dene kurban dhaharan kang awujud wedhus-wedhus gembel liyane gumantung kakuwatane, sarta lenga sa-hin kanggo sa-efa.
8. Manawa ratu arep lumebu iku anggone lumebu kudu ngliwati bangsaling gapura lan metune uga saka ing kono.
9. Nanging manawa para wong ing nagara, ing dina-dina pahargyan mau padha nglumpuk ana ing ngarsane Sang Yehuwah, kang lumebu ngliwati gapura lor sumedya melu sujud nyembah, metune liwata ing gapura kidul, dene kang lumebune ngliwati gapura kidul, metune liwata ing gapura lor. Aja ana wong kang metune liwat ing gapura kang mau diwetoni nalika lumebune, dadi saben wong metune liwata ing gapura kang ana ing ngarepe.
10. Anadene ratu iku mlebu metune bareng karo wong-wong mau.
11. Ing dina-dina gedhe lan ing dina pahargyan-pahargyan kang tetep, kudu ana kurban dhaharan; yaitu glepung sa-efa diolah kalawan sapi lanang siji tuwin glepung sa-efa diolah kalawan wedhus gembel lanang siji, dene kurban dhaharan kang awujud wedhus-wedhus gembel liyane iku gumantung kakuwatane, sarta lenga sa-hin kanggo sa-efa.
12. Manawa ratu nyawisake kurban obaran manasuka utawa kurban kaslametan manasuka kagem Sang Yehuwah, iku kawenganana gapura ing sisih wetan tuwin ratu mau banjur bakal ngunjukake kurbane obaran lan kurbane kaslametan iku kayadene kang katindakake ing dina Sabat. Sawuse mangkono banjur metu lan gapurane nuli kudu kaineb.
13. Saben dina dheweke kudu nyawisake wedhus gembel kang umur sataun kang tanpa cacad kanggo kurban obaran kagem Sang Yehuwah; iku kudu katindakake saben esuk.
14. Kajaba iku saben esuk kudu ngunjukake kurban dhaharan glepung sapranem efa kalawan lenga sapratelon hin kanggo nyampuri glepung kang becik dhewe mau; iku kurban dhaharan kagem Sang Yehuwah, lan katetepan iki kanggo ing salawase!
15. Dadi saben esuk wong-wong kudu ngunjukake wedhus gembel lan kurban dhaharan sarta lenga minangka kurban obaran kang tetep.
16. Mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah: “Manawa ratu menehi saperanganing tanah pusakane marang salah sijine anake, iku banjur dadi duweke sarta dadi tanah pusakane.
17. Manawa menehi saperangane tanah pusakane marang salah sijine abdine, iku banjur dadi duweke nganti tekan taun pangluwaran, nuli bali marang raja iku maneh; mung para putraning ratu kang kena ndarbeni dadi warisane.
18. Raja aja nganti nyahak tanah pusakaning rakayt, satemah padha kesuk saka ing tanahe iku; mung duweke dhewe kang kena kawarisake marang anak-anake, supaya umatingSun aja nganti ana kang kesuk saka ing tanah pusakane.”
19. Aku nuli dibekta menyang ing kamar-kamare kang dumunung ing salore pasucen, ngliwati lawang ing sandhinge gapura, lah ing kono ing perangan kulon dhewe ana sawijining panggonan.
20. Aku dipangandikani mangkene: “Kene iki panggonane para imam padha ngolah kurban dhendha lan kurban pangruwating dosa sarta ngobong kurban dhaharan, tuwin iku ora kena kagawa menyang ing plataran njaba, supaya aja nganti nucekake umating Yehuwah.”
21. Sawuse mangkono aku nuli kairid menyang ing plataran njaba lan aku diparengake menyang ing pojoke papat plataran iku, lah ing saben pojok ana platarane maneh.
22. Ing pojoke papat plataran iku ana platarane cilik, dawane patang puluh asta lan ambane telung puluh asta, kapate iku ukurane padha.
23. Plataran-plataran cilik papat iku kaubengan ing tembok lan ing perangane ngisor tembok-tembok iku ana papan-papane kang kanggo olah-olah.
24. Panjenengane ngandika marang aku: “Iki pawon kanggo olah-olah; para kang padha nduweni kawajiban ana ing Padaleman Suci anggone ngolah kurban sembelehan kanggo rakyat ana ing kene.”