8. Wong ambek memoyok ngisruhake kutha,nanging wong wicaksana padha ngendhakake nepsu.
9. Wong wicaksana manawa prakaran karo wong bodho,wong bodho mau ngamuk lan gumuyu, temah rame.
10. Wong kang ngorong marang wutahing getih, padha sengit marang wong saleh,nanging wong jujur padha ngupaya kaslametane.
11. Wong gemblung nguja sakehe kanepsone,nanging wekasane wong wicaksana kang ngendhakake.
12. Manawa wong kang mrentah ngrungokake tembung doracara,para punggawane padha dadi wong duraka.
13. Wong miskin lan wong kang nindhes padha pethukan,sakaro-karone padha kapadhangake mripate dening Sang Yehuwah.
14. Ratu kang ngadili wong sekeng klawan adil,iku dhampare lestari kukuh ing salawas-lawase.
15. Gebug lan pameleh ngolehake kawicaksanan,nanging anak kang ditogake bae iku gawe wirange biyunge.
16. Yen cacahe wong duraka mundhak, panerak iya saya akeh,nanging para wong bener bakal padha nyipati ambruke.
17. Anakmu gulawenthahen, temah bakal ndadekake ayeming atimu,malah aweh kabungahan marang nyawamu.
18. Manawa ora ana wangsit, rakyat dadi urakan,rahayu wong kang netepi angger-angger.
19. Rewang ora bisa diperdi mung klawan tembung thok,marga sanadyana ngreti, nanging ora nindakake.
20. Kowe weruh wong kang gumampang ngetokake tetembungan;wong gemblung pangarep-arepe luwih akeh katimbang wong iku.
21. Sing sapa nguja rewange wiwit enom,wekasane malah ndadekake rewang mau kaduk-wani.
22. Wong kang gampang nepsu nukulake tukar-padu,sarta wong brangasan akeh panerake.
23. Watek angkuh njalari asoring awak,nanging kang andhap-asor iku oleh pangalem.
24. Sing sapa nampani panduman saka maling, iku sengit marang awake.Wus krungu tumibaning ipat-ipat, nanging ora disumurupi.
25. Wedi marang wong, iku nggawa kala jiret,nanging sing sapa kumandel marang Pangeran Yehuwah iku kaayoman.
26. Akeh wong kang golek sih marang kang nyekel pangwasa,nanging kaadilan iku Sang Yehuwah.
27. Wong bodho iku nistha tumrap wong bener,lan kang jujur lakune iku jember tumrap wong duraka.