10. Wong kang ngorong marang wutahing getih, padha sengit marang wong saleh,nanging wong jujur padha ngupaya kaslametane.
11. Wong gemblung nguja sakehe kanepsone,nanging wekasane wong wicaksana kang ngendhakake.
12. Manawa wong kang mrentah ngrungokake tembung doracara,para punggawane padha dadi wong duraka.
13. Wong miskin lan wong kang nindhes padha pethukan,sakaro-karone padha kapadhangake mripate dening Sang Yehuwah.
14. Ratu kang ngadili wong sekeng klawan adil,iku dhampare lestari kukuh ing salawas-lawase.
15. Gebug lan pameleh ngolehake kawicaksanan,nanging anak kang ditogake bae iku gawe wirange biyunge.
16. Yen cacahe wong duraka mundhak, panerak iya saya akeh,nanging para wong bener bakal padha nyipati ambruke.
17. Anakmu gulawenthahen, temah bakal ndadekake ayeming atimu,malah aweh kabungahan marang nyawamu.
18. Manawa ora ana wangsit, rakyat dadi urakan,rahayu wong kang netepi angger-angger.
19. Rewang ora bisa diperdi mung klawan tembung thok,marga sanadyana ngreti, nanging ora nindakake.
20. Kowe weruh wong kang gumampang ngetokake tetembungan;wong gemblung pangarep-arepe luwih akeh katimbang wong iku.
21. Sing sapa nguja rewange wiwit enom,wekasane malah ndadekake rewang mau kaduk-wani.
22. Wong kang gampang nepsu nukulake tukar-padu,sarta wong brangasan akeh panerake.
23. Watek angkuh njalari asoring awak,nanging kang andhap-asor iku oleh pangalem.