6. Awit mung srana siasat anggonmu bisa nglurug perang,sarta kaunggulan iku gumantung kehe wong kang dadi juru pirembug.
7. Kawicaksanan iku kedhuwuren tumrap wong bodho,mulane ana ing gapura ora mbukak cangkeme.
8. Sapa kang tansah ngrantam piala,bakal kaaranan tukang ngapusi.
9. Mikir kabodhoan iku marakake dosa,sarta wong ambek memoyok iku nistha tumrap manungsa.
10. Saupama ing dina karubedan atimu semplah,iku nelakake kuranging kekuwatanmu.
11. Wong kang diglandhang arep dipateni iku luwarana,lan kang sempoyongan marani papan panyembelehan, iku slametna.
12. Manawa kowe kandha: “Prakara iku ora ngreti temenan!”Pangeran kang neter ati apa ora mirsa ing sanyatane?Apa Panjenengane kang rumeksa nyawamu iku ora mirsa,iku males marang manungsa miturut panggawene?
13. He anakku, mangana madu, awit iku becik,sarta rembesing madu iku legi rasane ana ing cethakmu.
14. Wruhanamu, kaya mangkono rasane kawicaksanan tumrap nyawamu,manawa koktemu, ana kang kokanti-anti ing dina buri,sarta pangarep-arepmu ora bakal ilang.
15. Aja ngintip papan padunungane wong bener kaya tindake wong duraka,aja ngrusak omahe.
16. Awit wong bener iku sanadyan tiba rambah ping pitu, mesthi ngadeg maneh,nanging wong duraka bakal ambruk ana ing sajroning bilai.
17. Manawa satrumu tiba, aja bungah,sarta manawa kejlungup aja giyak-giyak atimu,
18. supaya Pangeran Yehuwah ora uninga lan mastani ala,banjur nyingkirake bebendune saka wong mau.
19. Aja nepsoni marang wong kang nindakake piala,aja meri marang wong duraka.
20. Awit ora ana pangarep-arep tumrap wong ala,damare wong duraka iku bakal mati.