2. Wong sugih lan wong mlarat padha papagan,sakaro-karone Pangeran Yehuwah kang nitahake.
3. Wong wicaksana manawa nyumurupi anane bilai, banjur ndhelik,balik wong ora duwe pangalaman terus bae lakune, temah ngalami kasangsaran.
4. Andhap-asor lan pangabekti marang Sang Yehuwah iku diganjar,kasugihan, kaluhuran lan urip.
5. Eri lan kala ana ing dalane wong kang atine culika,sing sapa kepengin njaga awake, iku ngedohi wong mau.
6. Wong anom iku gulawenthahen manut dalan kang laras tumrap dheweke,samangsa wus tuwa ora bakal nyleweng saka dalan iku.
7. Wong sugih nguwasani para wong miskin,lan sapa kang utang, dadi bature kang motangake.
8. Wong kang nyebar kaculikan bakal ngeneni pakewuh,temah gitiking nepsune bakal lebur.
9. Wong berbudi iku bakal binerkahan,awit wong mlarat padha dipandumi rejekine.
10. Wong memoyok iku tundhungen, temah tukar-padu banjur ilang,lan kang padha padu lan nacad padha leren.
11. Sing sapa seneng marang resiking ati, sarta manis wicarane,iku dadi mitraning ratu.
12. Tingale Sang Yehuwah ngreksa marang kawruh,nanging ujare wong cidra diwurungake.