9. Wong bodho moyoki marang kurban panebuse,nanging wong jujur padha wales-winales ing kabecikan.
10. Ati iku ngrasakake kasusahane dhewe,dene wong liya ora bisa melu ngrasakake kabungahane.
11. Omahe wong duraka bakal sirna,nanging tarube wong jujur bakal mekar.
12. Ana dalan kang dikira lenceng dening wong,mangka wekasane anjog marang ing pati.
13. Ing sajroning gumuyu ati uga bisa ngrasakake sedhih,sarta wekasane kabungahan iku bisa kaprihatinan.
14. Wong kang atine murtad, kawaregan dening lakune dhewe,dene wong becik dening sabarang kang diduweni.
15. Wong kang ora duwe pangalaman ngandel sabarang ujar,nanging wong kang wicaksana iku nggatekake lakune.
16. Wong wicaksana iku ngati-ati lan nyingkiri piala,nanging wong gemblung nguja karepe sarta rumangsa tentrem.
17. Sing sapa gampang nepsu, iku tumindak tanpa budi,nanging wong wicaksana iku sabar.
18. Wong kang tanpa pangalaman pituwase kabodhoan,nanging wong wicaksana iku kamakuthan kawruh.
19. Wong ala padha tumungkul ana ing ngarepe wong becik,lan wong duraka ana ing ngarepe regole wong bener.
20. Wong miskin iku kasengitan uga dening kancane,nanging wong sugih akeh mitrane.
21. Sing sapa ngremehake pepadhane iku gawe dosa,nanging rahayu wong kang melasi marang wong kang kasangsaran.
22. Apa wong kang ngrantam-rantam piala iku dudu wong nasar?Nanging kang ngrancang kabecikan iku nampani sih lan kasetyan.
23. Angger kangelan mesthi ana pituwase,nanging tembung kang kothong iku mung nuntun marang kacingkrangan thok.
24. Kang dadi makuthane wong wicaksana iku kapinteran,nanging wong gemblung iku mamerake bodhone.
25. Seksi kang setya mitulungi uripe,nanging kang ngucapake goroh iku wong cidra.
26. Ing sajroning wedi-asih marang Sang Yehuwah iku tinemu katentreman kang gedhe,malah Pangeran Yehuwah iya dadi pangayoman tumrap para putrane.
27. Wedi-asih marang Sang Yehuwah iku sumbering urip,temah wong ora kena ing jireting pati.