1. Nalika samana para anake wadon Zelafehad bin Hefer bin Gilead bin Makhir bin Manasye, kalebu turune Manasye putrane Rama Yusuf -- para anake wadon iku jenenge: Makhla, Noa, Hogla, Milka lan Tirza, --
2. padha seba marang ngarsane Nabi Musa lan Imam Eleazar, sarta ing ngarepe para panggedhe lan sapepake pasamuwan ana ing ngarepe lawangane Tarub Pasewakan, sarta matur:
3. “Bapak kula sampun sami pejah wonten ing pasamunan, sanadyan boten tumut grombolanipun tiyang ingkang sami nglawan dhateng Pangeran Yehuwah; inggih boten tumut grombolanipun Korakh; nanging anggenipun pejah margi saking dosanipun piyambak, mangka boten nilar anak jaler.
4. Kenging punapa dene bapa kula kedah sirna saking golonganipun, margi boten tilar anak jaler? Kula mugi sami kaparingana siti wonten ing antawisipun sadherekipun bapa kula.”
5. Nabi Musa banjur nglajengake prakara iku marang ngarsane Sang Yehuwah.
6. Pangeran Yehuwah tumuli ngandika marang Nabi Musa:
7. “Ature anak-anake Zelafehad iku bener; pancen sira wajib mandumi tanah ana ing antaraning para sadulure bapakne; warisan tinggalane bapakne iku kaeliha dadi duweke anake.
8. Karodene wong Israel iku padha sira dhawuhana mangkene: Manawa ana wong mati ora tinggal anak lanang, warisan tinggalane iku kawenehna marang anake wadon.
9. Lan saupama iya ora duwe anak wadon, warisan tinggalane padha kawenehna marang sadulure lanang.
10. Saupama iya ora duwe sadulur lanang, warisan tinggalane padha kawenehna marang sadulure lanang bapakne.
11. Lan saupama bapakne iya ora duwe sadulur lanang, warisan tinggalane iku kawenehna marang sanake kang kaprenah cedhak dhewe saka antaraning golongane, supaya dadia duweke.”Mangkono iku kang kudu dadi wewatoning bebeneran kanggo marang wong Israel, kaya kang dadi dhawuhe Pangeran Yehuwah marang Nabi Musa mau.
12. Pangeran Yehuwah banjur ngandika marang Nabi Musa: “Sira munggaha ing gunung Abarim iki, nuli nyawanga marang tanah bakal peparingingSun marang wong Israel.
13. Dene sawuse sira sawang, banjur sira iya bakal kaklumpukake karo para leluhurira padha kaya kakangira Harun anggone wus kaklumpukake biyen.
14. Mulane mangkono awit nalika ana ing pasamunan Zin, wong-wong padha nglawan, sira sakloron padha mbangkang marang dhawuhingSun, supaya padha ngatonake kasuceningSun ana ing ngarepe wong-wong iku srana ngolehake banyu.” Iya iku sumber Meriba ing sacedhake Kadesy ing pasamunan Zin.
15. Nabi Musa tumuli munjuk marang Sang Yehuwah:
16. “Pangeran Yehuwah, Gusti Allah ingkang nguwaosi rohing sadaya tumitah, mugi karsaa ngangkat satunggaling tiyang,
17. ingkang ngirid lampahipun samangsa medal lan lumebet, saha ngirid lampahipun samangsa kesah lan dhateng, satemah pasamuwan kagunganipun Sang Yehuwah punika boten ngantos kados menda ingkang tanpa pangen.”
18. Pangandikane Pangeran Yehuwah marang Nabi Musa: “Sira ngajaka Yusak bin Nun, wong kang kapenuhan ing roh, sira tumpangana tanganira,
19. sarta kaadegna ana ing ngarepe Imam Eleazar lan ing ngarepe sapepake pasamuwan, banjur sira kandhanana kawajibane, kalawan kaseksen ing wong saumat kabeh;
20. apadene sira wenehana kawibawanira saperangan, supaya disuyudi dening sapasamuwane wong Israel kabeh.
21. Yusak iku ngadega ana ing ngarepe Imam Eleazar, dene Eleazar iku negesa marang putusaning Urim tumrap dheweke ana ing ngarsaning Yehuwah. Wong-wong anggone padha metu marga saka dhawuhe lan marga saka dhawuhe uga anggone lumebu, dheweke dalah sakehe wong Israel, iya sapepake umat iku kabeh.”
22. Nabi Musa banjur nglampahi apa kang dadi dhawuhe Sang Yehuwah; Yusak tumuli katimbalan lan kadhawuhan ngadeg ana ing ngarepe Imam Eleazar lan ing ngarepe sapepake umat kabeh.
23. Yusak nuli ditumpangi astane lan ditedahi kang dadi kawajibane, kaya kang wus kadhawuhake dening Pangeran Yehuwah marang Nabi Musa.