1. Bareng Bileam ngreti yen anggone mberkahi marang Israel iku ndadekake keparenge Pangeran Yehuwah, mulane wus ora nindakake panenungan maneh kaya kang dhisik-dhisik, nanging tumuli madhep marang pasamunan.
2. Bareng Bileam mandeng mangarep lan weruh bangsa Israel anggone lereb taler-teleran, banjur katedhakan ing Rohe Gusti Allah.
3. Tumuli medharake kidunge, pangucape:“Iki tembung-tembunge Bileam bin Beor,pangucape wong kang kaawasake mripate.
4. Calathune wong kang krungu sabdane Gusti Allah,kang ndeleng wahyune Kang Mahakawasakambi lumah-lumah, nanging kabuka mripate.
5. Saiba endahe tarub-tarubmu, he Yakub,iya papan padununganmu, he Israel.
6. Kayadene lebak kang gumelar enggone mratani,kaya patamanan ing sapinggiring kali,kaya wit garu kang katanem dening Pangeran Yehuwah,kaya wit eres ing pinggiring banyu.
7. Timbane luber banyune,lan winihe kasiraman ing banyu akeh,kaluhurane rajane bakal ngungkuli Agag,lan karajane bakal kamulyakake.
8. Gusti Allah kang ngentasake saka ing tanah Mesir,iku tumrap bani Israel kayadene sungu kakuwataning bantheng,bangsa kang dadi mungsuhe padha kamangsa nganti entek,lan balunge padha karemuk,sarta bakal padha ketaman ing panahe nganti tembus.
9. Lagi mendhak njerum kaya singa lanang,iya kaya singa wadon, sapa kang wani ngadegake?Sing sapa mberkahi kowe, bakal ginanjar ing berkah,lan sing sapa ngipat-ipati kowe, bakal kena ing ipat-ipat!”
10. Ing kono Sang Prabu Balak banjur tuwuh dukane marang Bileam klawan ngremet-remet asta, tumuli ngandika marang Bileam: “Enggonku nimbali kowe iku dakpurih ngipat-ipati mungsuhku, lah kok malah kokberkahi rambah kaping telu;