7. Anadene sira iku padha bebranahana lan tangkar-tumangkara, ngambra-ambraa lan mundhak-mundhaka ana ing bumi.”
8. Sabanjure Gusti Allah ngandika marang Rama Nuh lan marang para putrane pisan, mangkene:
9. “Lah Ingsun damel prasetyaningSun karo sira lan karo turunira ing sapungkurira,
10. apadene karo sadhengah makhluk urip kang melu sira ana ing prau, iya bangsaning manuk, kewan ingon-ingon tuwin kabeh kewan alasan ing bumi kang melu sira, kang wus padha metu saka ing prau, iya sarupane sato-kewan ing bumi.
11. Ingsun nganakake prasetyaningSun karo sira, yen sabanjure bakal ora kelakon maneh makhluk kang urip katumpes dening banjir, lan bakal ora ana banjir gedhe maneh kang nyirnakake bumi.”
12. Gusti Allah banjur nyambeti pangandika: “Iki pratandhane prasetya kang Sundamel ing antaraningSun lan sira tuwin sadhengah makhluk kang urip kang melu sira, nganti turun-tumurun kanggo ing salawase.
13. KluwungingSun Sunpapanake ana ing mendhung, iku kang minangka tandhaning prasetyaningSun lan bumi.
14. Manawa ing tembe Ingsun ngumpulake mendhung ana ing sadhuwure bumi, lan kluwung mau banjur katon ana ing mendhung,