23. Nanging Sem lan Yafet tumuli njupuk jubah, banjur ditumpangake ing pundhake, sarta nutupi kalingsemane kang rama klawan lumaku mungkur, raine padha mengo, satemah ora nganti weruh kalingsemane kang ramane.
24. Bareng Rama Nuh wungu sarta wurune wus ilang, miyarsa bab tumindake putrane wuragil marang sarirane,
25. tumuli ngandika:“Kenaa ing ipat-ipat si Kanaan,dadia baturing para bature sadulure.”
26. Banjur ngandika maneh:“Pinujia Sang Yehuwah, Allahe Sem,lan Kanaan iku dadia bature.
27. Gusti Allah njembarna papan padunungane Yafet,lan manggona ing tarube Sem,tuwin Kanaan iku dadia bature.”
28. Sawuse banjir gedhe Rama Nuh isih kaparingan yuswa telung atus seket taun.
29. Dadi gunggunge yuswane Rama Nuh sangang atus seket taun, banjur seda.