25. kang miyos dhisik katon wulune abang, srirane sakojur kaya kabuntel ing wulu, mulane diparingi asma Esap.
26. Sawuse mangkono rayine banjur miyos astane nyepengi tungkake Esap, iku diparingi asma Yakub. Rama Iskak yuswane sawidak taun nalika peputra loro mau.
27. Putra loro mau saya gedhe: Esap dadi wong kang pinter mbebedhag, ambah-ambahane ing ara-ara, nanging Yakub iku wong kang jatmika pambekane, kang jenjem ana ing tarub.
28. Anadene Rama Iskak iku asih marang Esap, marga remen dhahar daging kewan bedhagan, nanging Ibu Ribkah ngasihi Yakub.
29. Nuju sawijining dina nalika Yakub lagi gawe mangsakan, Esap nuli teka saka ing ara-ara, katon sayah.
30. Esap tumuli nembung marang Yakub: “Bok aku kokwenehi mangan sing abang-abang kuwi ta, awit aku kesel.” Yaiku jalarane banjur peparab: Edom.
31. Nanging Yakub mangsuli: “Wewenangmu dadi pembarep iku dolen marang aku dhisik!”
32. Wangsulane Esap: “Lah sadhela engkas aku bakal mati, apa kanggone duwe wewenang pembarep iku?”
33. Pangucape Yakub: “Sumpaha marang aku dhisik!” Esap banjur sumpah, lan wewenange pembarep diedol marang Yakub.