30. Awit bareng weruh ali-ali lan gelang kang ana ing tangane sadulure, lan sawuse krungu kandhane Ribkah sadulure mangkene: “Warna-warna kandhane wong iku marang aku,” Laban tumuli methukake wong mau, ketemu isih ngadeg sandhing untane ana ing sacedhake belik,
31. banjur calathu: “Sumangga sadherek ingkang binerkahan dening Sang Yehuwah, kenging punapa panjenengan wonten ing jawi kemawon? Panjenengan sampun kula tatakaken panggenan lan kula sampun cecawis papan kangge unta panjenengan.”
32. Wonge banjur lumebu ing omah, untane padha diuculi lapake lan diwenehi dami sarta dipakani, wonge lan kabeh wong kang melu padha dijupukake banyu kanggo wisuh sikil.
33. Nanging bareng disuguh mangan, wong mau banjur matur: “Kula boten badhe nedha, manawi dereng ngaturaken kaperluan kula.” Pangucape Laban: “Sumangga panjenengan lairaken!”
34. Wong mau banjur pratela: “Kula punika abdinipun Bendara Abraham.
35. Wondene Sang Yehuwah sampun mberkahi bendara kula ngantos kelangkung-langkung, ngantos dados tiyang sugih. Dene dipun paringi Sang Yehuwah menda saha lembu, salaka tuwin mas, abdi jaler lan estri punapa malih unta saha kuldi.
36. Sarta bendara kula putri Sara garwanipun bendara kula, nalika sampun sepuh mbabar putra kakung patutan saking bendara kula, punika sampun dipun paringi samukawis kagunganipun sadaya.
37. Wondene bendara kula sampun mundhut supaos kula: Anakku poma aja kokgolekake jodho wong wadon panunggalane anake bangsa Kanaan, kang tanahe dakenggoni iki,
38. nanging kowe menyanga ing omahe bapakku lan ing panggonane sanak kadangku, nggolekna jodho anakku.
39. Kula lajeng matur dhateng bendara kula: Bokmanawi larenipun estri boten purun kula bekta.
40. Pangandikanipun dhateng kula malih: Sang Yehuwah kang tansah dakbekteni iku bakal ngutus malaekate nyarengi lakumu, temah kelakon anakku kokgolekake jodho saka kula-wargaku lan saka omahe bapakku.
41. Bisamu luwar saka sumpahmu marang aku, iya iku samangsa kowe wus kelakon tekan ing tanahe kula-wargaku, mangka kowe ora oleh nggawa bocahe wadon, kowe wus luwar saka sumpahmu marang aku.