1. Tumuli wong Israel kabeh padha metu ngumpul seba marang ing ngarsane Sang yehuwah ing Mizpa, lan sabiyantu padha nglumpuk wiwit saka ing Dhan nganti tutug ing Bersyeba, lan uga saka ing tanah Gilead.
2. Para panggedhene wong sabangsa kabeh saka sakehing talere Israel padha ngirid pasamuwane umate Gusti Allah, gunggung wong patang atus ewu kang padha dharat lan sikep gegaman pedhang.
3. Bani Benyamin padha krungu warta, yen wong Israel padha nglurug menyang ing Mizpa. Wong Israel nuli padha ngucap: “Padha critakna kapriye kelakone kadursilan iku?”
4. Wong Lewi somahe wong wadon kang kapatenan banjur matur: “Kula kanthi semah kula selir kaleresan dhateng ing Gibea ingkang klebet wewengkonipun Benyamin, sumedya badhe nyipeng.
5. Sareng dalu tiyang ing Gibea wau lajeng sami ndhatengi kula lan griya punika dipun kepang sumedya nempuh dhateng kula. Kula punika badhe dipun pejahi, nanging semah kula selir dipun wasesa ngantos dados lan pejahipun.
6. Sareng makaten mayitipun selir kula wau lajeng kula pendhet, kula tengkel-tengkel sarta kula kintunaken dhateng ing jajahaning tanah-pusakanipun tiyang Israel sadaya, amargi ingkang dipun tindakaken wonten ing satengahipun tiyang Israel punika pratingkah resah saha dados pangewan-ewan.
7. Lah sapunika panjenengan tiyang Israel sadaya sampun sami wonten ngriki, sumangga sami karsaa paring pirembag lan pamrayogi.”
8. Sagolongane wong kabeh banjur padha saiyeg tumandang, pangucape: “Panunggalan kita siji bae ora ana kang mulih menyang kemahe, siji bae ora ana kang bali menyang ing omahe.
9. Iki kang arep kita tandukake marang wong Gibea: Kita perangi kalawan mbuwang undhi!
10. Aku padha milih saka sakehing talere Israel iku saben wong satus padha dakjupuk wong sapuluh, saben wong sewu: satus, saben sepuluh ewu wong sewu, iku diwajibake njupukake sangu kanggo wadya-bala iki; sawuse iku padha teka, nuli bisa males marang Gibea-Benyamin kang laras karo sakehe panggawene panyenyamah kang wus dilakoni ana ing satengahe wong Israel.”
11. Mangkono dadine sakehe wong lanang ing Israel padha nglumpuk sumedya nglawan kutha iku, kabeh padha saiyeg manunggal budi.
12. Para talere Israel tumuli nyebar kongkonan menyang ing saindenging tlatahe taler Benyamin kalawan wineling supaya pratela: “Kadursilan apa kang kelakon ana ing tengah-tengahmu iki?
13. Mulane saiki, mara wong kang tumindak dursila ana ing Gibea iku padha ulungna, arep padha dakukum pati, supaya kadursilan iku kasirnakna saka ing satengahe wong Israel!” Nanging wong Benyamin ora maelu marang pituture para sadulure wong Israel.
14. Malah bani Benyamin padha nglumpuk saka ing kutha-kutha liyane menyang ing Gibea, arep mangsah perang nglawan wong Israel.
15. Dene wong bani Benyamin kang saka kutha-kutha liyane mau ing wektu samana ana wong nem likur ewu kang asikep gegaman pedhang, durung kapetung wong ing Gibea, kang cacahe pitung atus, padha wong pilihan.
16. Panunggalane bala samana iku ana wong pilihan pitung atus kang padha kedhe, iku kabeh manawa mbandhil nganggo watu ora mlesed sarambut bae.
17. Uga wong-wong Israel kawilang cacahe; tanpa suku Benyamin ana patang atus ewu, kang asikep gegaman pedhang; kabeh mau prajurit.